Słownik etymologiczny języka polskiego/Indeks F

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
F


Brzmienie obce Prasłowiańszczyźnie zupełnie, pojawiło się późno jako odmiana do chw i ch; w 14. i 15. wieku język wahał się stale między chw i f, w słowach własnych i obcych: chwała i fała, chwila i fila, lichwnik i lifnik; wkońcu dawniejsze chw wyrugowało nowsze f ponownie i utrwaliło się jedynie w języku pisemnym. Inaczej poniekąd w narzeczach. Ślady dawnego f ocalały po nazwach (Falęty zamiast Chwalęty, por. Faleński; Falkowski zamiast Chwalkowski); samo ch i f wahają się dalej w słowach obcych, fałagowie i chałagowie (tureckie), kafle i kachle (niem.); f obcych języków zastępywał Słowianin przed 5. wiekiem przez p; w 9. i 10. w. przez b; od 14. i 15. w. zatrzymywał już obce brzmienie f bez zmiany.


 facelet facet fach fachel facjata facka facz faferkraut fafołyfagas fajerka fajfrowie fajn fakt fala falbana fałat fałd fałdysztor fałsz famuła famurały fana fanatyk fancz fanfaron fankiel fant fantazja fara faramuszka farba farfura farmazon farsa fartuch fartyczny faryna faryzeusz fasafasolafasołfasonfastrygafaszynafatałachyfatumfatygaFauna i florafaworfazafebrafechtować feld-felpafenikferencferetferezjaferjefestfetećfetorfiakierfiaskoficaćficygiernafigafigatelefigielfigurafikfilarfiljafilipfilistynfiliżankafilozoffiltrowaćfilutfinansefinfafiokfiołekfiracyntelfirankafircyk firka, fierkafirlejefirletkafirmafiskfistułafiszbinfiufizysfladerflagaflakflancaflankaflaszaflądraflejtuchfletflinkflintaflisflorenflotafluksflurafochfoksalfolgafoljofoluszfolwarkfołdrowaćfontanafontaźfor-foraforbotFordońfordymentforgaforgoczformafornalforpocztaforsaforsztforsztatfortafortalęfortel, fortylfortunafortygałforytowaćfosafosforfozafrachtfraj-frakframugaFranciszekFrancjafrasunekfraszkafraucymerfrazafrezfrędzlafrunąćfrycfrygafryjfryjorfrykasfrymarkfryszkifrysztfrywortfryzjerfugasfujafujarafukfumfundafuntfurafurdafurfantfurjafurkaćfustafusyfuszerfutorfutrofuzjafyrkać