Słownik etymologiczny języka polskiego/figiel
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
figiel, figlować, figlarny od figlarza, i figlarski, zdrobniałe figlik i figielek; do rymu dorobiono figiel-migiel, wedle fig-mig; figlasy, ‘ozdóbki’, wedle wykrętasy; z figury (p.), przez narzeczowe figuły, por. zwrot: »nakreślił na czole jakiś figiel«. Z polskiego czeskie i ruskie słowa tej samej postaci (czes. figl, rus. figlar) i znaczenia.
