Słownik etymologiczny języka polskiego/facjata
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
facjata i facjenda, oba włoskie; jedno o ‘twarzy, kształcie’ (włos. facciata wyłącznie panuje w budownictwie, o ‘fasadzie’; faccia samo ‘twarz, minę’ oznacza, łac. facies); drugie z faccenda, ‘zajęcie’, faccendiere, ‘co się do wszystkiego miesza’. Oba słowa, jak i fason, poszły z łac. facere, ‘czynić’.
