Słownik etymologiczny języka polskiego/forga
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
forga, ‘kita, pióropusz’ (u konia, na hełmie), węg. forgó; »konie pod orlemi forgami«, »po szyszaku się toczy forga piór«, w 17. wieku.
