Słownik etymologiczny języka polskiego/fagas
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
fagas, ‘lokaj’ (a od ‘przysługiwania się’ w gwarze żakowskiej i ‘donosiciel’), jak i fagoła, ‘oszust’, fagólny, ‘niepewny’ (tylko narzeczowe), przekręcone z franc. fagot (z łac. fagus, ‘buk’), przebogatego w znaczenia (od pierwotnej ‘wiązki drzewa’ przeniesione na ‘niezgrabiasza’ albo ‘podejrzanego’, na ‘bajki’ i ‘instrument muzyczny, dęty’). Słowa u nas późne; Linde ich nie ma wcale (ma tylko fagot i fagocistę, o instrumencie).
