Słownik etymologiczny języka polskiego/fuzja
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
fuzja, fuzyjka, ‘strzelba’, i fizyler (z niem. Füsilier), franc. fusil, fusilier, łaciń. fusillus, ‘strzelba-krzemień’, z włos. focile, ‘krzemień’ (od łac. focus, ‘ognisko’, albo, jak i fuoco włoskie, ‘ogień’). Co innego fuzja, ‘zespolenie, związek’, z łac. fusio (franc. fusion), o ‘topieniu rudy’, od łac. fundere, franc. fondre, włos. fondere.
