Biblia Gdańska/Księgi Psalmów 10
I. Prosi, żeby go Bóg nie odstępował, gdy nieprzyiaciel Boga bluźni, chcąc iako lew poźrzeć niewinne. II. Cieszy się, że się Pan podeymie utrapionych, a okrutniki uskromi.
Panie! przeczże stoisz z daleka? przeczże się ukrywasz czasu ucisku?
2. Złośnik z hardości prześladuie ubogiego; niechayże będą uchwyceni[1] w chytrych zamysłach, które zamyślaią.
3. Bo się chlubi niezbożnik w pożądliwościach duszy swoiéy, a łakomy błogosławi sobie a draźni Pana.
4. Niepobożny dla pychy,[2] którą po sobie pokazuie, nie pyta się o Boga; wszystka myśl iego, że niemasz Boga.
5. Darzą mu się drogi iego na każdy czas; dalekie są sądy twoie od niego; sapa przeciwko wszystkim nieprzyiaciołom swym.
6. Mówi w sercu swém: Nie będę wzruszon od narodu do narodu; bo się nie boię złego.
7. Usta iego pełne są złorzeczeństwa, i chytrości, i zdrady; pod ięzykiem iego uprzykrzenie i nieprawość.
8. Siedzi, czyhaiąc we wsiach, w skrytościach zabiia niewinnego; oczy iego upatruią ubogiego.
9. Czyha w skrytém mieyscu, iako lew w iamie swoiéy, dybie iakoby uchwycił ubogiego, ułapiwszy go ciągnie do sieci swoiéy.
10. Przypada, przytula się, i rzuca się mocą swoią na wiele ubogich.
11. Mówi w sercu swém: Zapomnałci[3] tego Bóg; zakrył oblicze swoie, nie uyrzy na wieki.
12. Powstańże, Panie Boże! podnieś rękę twoię; nie zapominayże ubogich.
13. Przeczże niezbożnik draźni Boga, mówiąc w sercu swém: Nie będziesz się o tym pytał?
14. Ale ty widzisz ucisk, i krzywdę upatruiesz, abyś im odpłacił ręką twą; na ciebieć się spuścił ubogi, tyś iest pomocnikiem sierotce.
15. Potrzyi ramię niepobożnego i złośnika, dowiaduy się o iego niezbożności, aż go nie stanie.
16. Pan iest Królem[4] na wieki wieczne; ale narodowie zginą z ziemi iego.
17. Żądości[5] pokornych wysłuchywasz, Panie! utwierdzasz serca ich, nachylasz ku nim ucha twoiego.
18. Abyś sąd uczynił[6] sierocie i chudzinie, aby go więcéy nie trapił człowiek śmiertelny na ziemi.
 Ps 9 |
Ps 10 | Ps 11  |
|