Przejdź do zawartości

Biblia Gdańska/Księgi Psalmów 2

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki


Biblia Gdańska - Stary Testament - Księgi Psalmów

1 - 2 - 3 - 4 - 5 - 6 - 7 - 8 - 9 - 10 - 11 - 12 - 13 - 14 - 15 - 16 - 17 - 18 - 19 - 20 - 21 - 22 - 23 - 24 - 25 - 26 - 27 - 28 - 29 - 30 - 31 - 32 - 33 - 34 - 35 - 36 - 37 - 38 - 39 - 40 - 41 - 42 - 43 - 44 - 45 - 46 - 47 - 48 - 49 - 50 - 51 - 52 - 53 - 54 - 55 - 56 - 57 - 58 - 59 - 60 - 61 - 62 - 63 - 64 - 65 - 66 - 67 - 68 - 69 - 70 - 71 - 72 - 73 - 74 - 75 - 76 - 77 - 78 - 79 - 80 - 81 - 82 - 83 - 84 - 85 - 86 - 87 - 88 - 89 - 90 - 91 - 92 - 93 - 94 - 95 - 96 - 97 - 98 - 99 - 100 - 101 - 102 - 103 - 104 - 105 - 106 - 107 - 108 - 109 - 110 - 111 - 112 - 113 - 114 - 115 - 116 - 117 - 118 - 119 - 120 - 121 - 122 - 123 - 124 - 125 - 126 - 127 - 128 - 129 - 130 - 131 - 132 - 133 - 134 - 135 - 136 - 137 - 138 - 139 - 140 - 141 - 142 - 143 - 144 - 145 - 146 - 147 - 148 - 149 - 150


Psalm II.


I. Dawid dziwuie sie zamysłom bezbożników przeciwko Chrystusowi Panu, i nauce iego. II. Dekret Boży nieodmienny o królestwie iego opowiada, a przytym prorocki i kapłański iego urząd opisuiąc, III. Króle i Sędzie upomina, aby się Chrystusowi Panu poddali, upornym upadek, a posłusznym łaskę obiecuiąc.
Przeczże się[1] Poganie buntuią, a narodowie przemyślaią próżne rzeczy?
2. Schodzą się Królowie ziemscy, a Książęta radzą społem przeciwko Panu, i przeciw pomazańcowi iego, mówiąc;
3. Potargaymy związki ich, a odrzućmy od siebie powrozy ich.
4. Ale ten, który mieszka w niebie, śmieie się; Pan szydzi z nich.
5. Tedy będzie mówił do nich w popędliwości swoiéy, a w gniewie swoim przestraszy ie,
6. Mówiąc: Iamci postanowił Króla moiego nad Syonem, górą świętą moią.
7. Opowiem ten dekret: Pan rzekł do mnie: Syn[2] móy iesteś ty, Iam ciebie dziś spłodził.
8. Żąday odemnie, a damci[3] narody dziedzictwo twoie, a osiadłość twoię granice ziemi.
9. Potrzesz ie[4] laską żelazną, a iako naczynie zduńskie pokruszysz ie.
10. Terazże tedy zrozumiéycie, Królowie! nauczcie się, sędziowie ziemi!
11. Służcie Panu w boiaźni, a rozraduycie się ze drzeniem.
12. Pocałuycie syna, by się snadź nie rozgniéwał, i zginęlibyście w drodze, gdyby się naymniéy zapaliła popędliwość iego. Błogosławieni[5] wszyscy, którzy w nim ufaią.





 Ps 1 Ps 2 Ps 3