Przejdź do zawartości

Biblia Gdańska/Księgi Psalmów 106

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki


Biblia Gdańska - Stary Testament - Księgi Psalmów

1 - 2 - 3 - 4 - 5 - 6 - 7 - 8 - 9 - 10 - 11 - 12 - 13 - 14 - 15 - 16 - 17 - 18 - 19 - 20 - 21 - 22 - 23 - 24 - 25 - 26 - 27 - 28 - 29 - 30 - 31 - 32 - 33 - 34 - 35 - 36 - 37 - 38 - 39 - 40 - 41 - 42 - 43 - 44 - 45 - 46 - 47 - 48 - 49 - 50 - 51 - 52 - 53 - 54 - 55 - 56 - 57 - 58 - 59 - 60 - 61 - 62 - 63 - 64 - 65 - 66 - 67 - 68 - 69 - 70 - 71 - 72 - 73 - 74 - 75 - 76 - 77 - 78 - 79 - 80 - 81 - 82 - 83 - 84 - 85 - 86 - 87 - 88 - 89 - 90 - 91 - 92 - 93 - 94 - 95 - 96 - 97 - 98 - 99 - 100 - 101 - 102 - 103 - 104 - 105 - 106 - 107 - 108 - 109 - 110 - 111 - 112 - 113 - 114 - 115 - 116 - 117 - 118 - 119 - 120 - 121 - 122 - 123 - 124 - 125 - 126 - 127 - 128 - 129 - 130 - 131 - 132 - 133 - 134 - 135 - 136 - 137 - 138 - 139 - 140 - 141 - 142 - 143 - 144 - 145 - 146 - 147 - 148 - 149 - 150


Psalm CVI.


I. Wierni Żydowie Bogu za niewymowne dobrodzieystwa iego dziękuią. II. Proszą, żeby się zbawieniem iego ucieszyć mogli. III. Swoie, i przodków swoich występki, w Egipcie, na puszczy i w ziemi Chananeyskiéy popełnione, wyznawaią.
1. Halleluiah.
Wysławiaycie[1] Pana; albowiem dobry, albowiem na wieki miłosierdzie iego.
2. Któż wysłowi niezmierną moc Pańską, a wypowie wszystkę chwałę iego?
3. Błogosławieni, którzy strzegą sądu, a czynią sprawiedliwość na każdy czas.
4. Pamiętay na mię, Panie! dla miłości ku ludowi swemu, nawiedźże mię zbawieniem swoiém.
5. Abym używał dobrego z wybranymi twoimi, a weselił się w radości narodu twego, i chlubił się wespół z dziedzictwem twoiém.
6. Zgrzeszyliśmy z oycy[2] swymi; niesprawiedliwieśmy czynili, i nieprawość popełniali.
7. Oycowie nasi w Egipcie nie zrozumieli cudów twoich, ani pamiętali na wielkość miłosierdzia twego; ale[3] odpornymi byli przy morzu czerwoném.
8. A wszakże ie wyswobodził dla imienia swego, aby oznaymił moc swoię.
9. Bo zgromił[4] morze czerwone, i wyschło, a przewiódł ie przez przepaści, iako przez puszczą.
10. A tak zachował ie od ręki tego, który ie miał w nienawiści, a wykupił ie z ręki nieprzyiacielskiéy.
11. W tym okryły wody[5] tych, którzy ie ciążyli; nie został ani ieden z nich.
12. A choć uwierzyli[6] słowom iego, i wysławiali chwałę iego;
13. Przecię prędko[7] zapomnieli na sprawy iego, i nie czekali na rady iego.
14. Ale zięci będąc chciwością[8] na puszczy kusili Boga na pustyniach.
15. I dał im czego żądali, a wszakże przepuścił suchoty[9] na nie.
16. Zatym gdy się wzruszyli[10] zawiścią przeciw Moyżeszowi w obozie, i przeciw Aaronowi; świętemu Pańskiemu,
17. Otworzyła się[11] ziemia, i pożarła Datana, i okryła rotę Abironowę,
18. I zapalił się ogień[12] na zebranie ich; płomień spalił niepobożne.
19. Sprawili i cielca[13] na Horebie, i kłaniali się bałwanowi litemu.
20. I odmienili chwałę swą w podobieństwo wołu, iedzącego trawę.
21. Zapomnieli na Boga, wybawiciela swego, który czynił wielkie rzeczy w Egipcie;
22. Rzeczy dziwne w ziemi Chamowéy, rzeczy straszne przy morzu czerwoném.
23. Przetoż rzekł, że ie chciał wytracić, gdyby się był Moyżesz, wybrany iego, nie stawił[14] w oném rozerwaniu przed nim, a nie odwrócił popędliwości iego, aby ich nie tracił.
24. Wzgardzili téż ziemią pożądaną, nie wierząc słowu iego.[15]
25. I szemrząc w namieciech swoich, nie byli posłuszni głosowi Pańskiemu.
26. Przetoż podniósł rękę swoię[16] przeciwko nim, aby ie pobił na puszczy;
27. A żeby rozrzucił nasienie ich między Pogany, i rozproszył ie po ziemiach.
28. Zprzęgli się téż byli z bałwanem[17] Baalfegorem, a iedli ofiary umarłych.
29. A tak draznili Boga sprawami swemi, że się na nie oborzyła[18] plaga;
30. Aż się zastawił[19] Finees, a pomstę uczynił, i rozerwana iest ona plaga;
31. Co mu poczytano ku sprawiedliwości od narodu do narodu, aż na wieki.
32. Znowu go byli wzruszyli do gniewu u wód Meryba, tak iż się źle działo i z Moyżeszem[20] dla nich.
33. Albowiem rozdrażnili ducha iego, że wyrzekł co niesłuszna[21] usty swemi.
34. Nad to nie wytracili onych narodów, o których im był Pan[22] powiedział.
35. Ale pomięszawszy się z onymi narodami, nauczyli się spraw ich:[23]
36. I służyli bałwanom ich, które im były sidłem.
37. Albowiem diabłom ofiarowali[24] syny swoie, i córki swoie,
38. I wylewali krew niewinną, krew synów swoich, i córek swoich, które ofiarowali bałwanom rytym Chananeyskim, tak że splugawiona była ziemia oném krwi rozlaniem.
39. I zmazali się sprawami swemi, a cudzołożyli wynalazkami swymi,
40. Przetoż zapaliwszy się Pan w popędliwości przeciw ludowi swemu, obrzydził sobie dziedzictwo swoie,
41. I podał ie w ręce Poganom; a panowali nad nimi, którzy ie mieli w nienawiści;
42. I uciskali ie nieprzyiaciele ich, tak że poniżeni byli pod ręką ich.
43. Częstokroć ie[25] wybawiał; wszakże go oni wzruszali do gniewu radami swemi, zaczym poniżeni byli dla nieprawości swoich.
44. A wszakże weyrzał na ucisk ich, i usłyszał wołanie ich.
45. Bo sobie wspomniał na przymierze[26] swoie z nimi, a żałował tego według wielkiéy litości swoiéy.
46. Tak że im ziednał miłosierdzie przed oczyma wszystkich, którzy ie byli poimali.
47. Wybawże nas, Panie, Boże nasz! a zgromadź nas[27] z tych Poganó, abyśmy wysławiali imię świętobliwości twoiéy, a chlubili się w chwale twoiéy.
48. Błogosławiony Pan, Bóg Izraelski, od wieków aż na wieki; na co niech rzecze wszystek lud: Amen, Halleluiah.





 Ps 105 Ps 106 Ps 107