Biblia Gdańska/Księgi Psalmów 57
I. Boga na pomoc woła, pewnie wybawienie sobie obiecuiąc. II. Prosi, żeby Bóg sądy swe nad złymi wykonał.
1. Przednieyszemu śpiewakowi, iako: Nie zatracay złoty psalm Dawidów, kiedy uciekał przed Saulem do[1] iaskini.
2. Zmiłuy się nademną, o Boże! zmiłuy się nademną; albowiem w tobie ufa dusza moia, a do cienia skrzydeł twoich uciekam się, aż przeminie utrapienie.
3. Będę wołał do Boga naywyższego, do Boga, który wykonywa sprawę moię.
4. On pośle z nieba, i wybawi mię od pohańbienia tego, który mię chce pochłonąć. Sela. Pośle mi Bóg miłosierdzie swoie i prawdę swą.
5. Dusza moia iest w pośzród[2] lwów; leżę między palącymi, między synami ludzkimi, których zęby iako włocznie i strzały, i ięzyk ich miecz[3] ostry.
6. Wywyżże się[4] nad niebiosa, o Boże! a nade wszystką ziemią chwała twoia.
7. Sieci zastawili na nogi moie, nachylili duszę moię, wykopali dół przed obliczem moiém; ale sami wpadli weń. Sela.[5]
8. Gotowe iest serce moie, Boże! gotowe iest serce moie; śpiewać i wychwalać cię będę.
9. Ocuć się chwało moia! ocuć się, lutnio i harfo! gdy na świtaniu powstawam.
10. Będę cię wysławił między ludem, Panie! a będęć śpiewał między narody.
11. Albowiem wielkie iest aż do niebios miłosierdzie[6] twoie, i aż pod obłoki prawda twoia.
12. Wywyżże się nad niebiosa, a Boże! a nade wszystką ziemią wywyż chwałę twoię.
- ↑ 1 Sam. 24, 4.
- ↑
Błąd w druku; powinno być – pośrzód.
- ↑ Ps. 55, 22. Ps. 59, 8.
- ↑ Ps. 108, 6.
- ↑ Ps. 7, 16. Ps. 9, 16. Przy. 26, 27. Kazn. 10, 8.
- ↑ Ps. 36, 6. Ps. 108, 5.
 Ps 56 |
Ps 57 | Ps 58  |
|