Biblia Gdańska/Księgi Psalmów 90
I. Moyżesz lud Boży uważaniem łaski i przytomności Bożey cieszy, II. Opisuie żywota ludzkiego śmiertelność, przyczynę tego, gniew Boży za grzechy. III. Uskarża się, że mało ludzi swoię kondycyą uważaią. IV. Prosi Boga, aby lud swóy rządził i sprawom iego błgosławił.
1. Modlitwa Moyżesza, męża Bożego.
Panie! tyś bywał ucieczką naszą od narodu do narodu.
2. Pierwéy niżli góry stanęły i niżliś wykształtował ziemię, i okrąg świata, oto zaraz od wieku aż na wieki tyś iest Bogiem.
3. Ty znowu człowieka w proch obracasz, a mówisz: Nawróćcie się synowie ludzcy.
4. Albowiem tysiąc[1] lat przed oczyma twemi są iako dzień wczorayszy, który przeminął, i iako straż nocna.
5. Powodzią porywasz ie; są iako sen, iako trawa, która z poranku roście.
6. Z poranku kwitnie i roście; ale w wieczór bywa pokoszona, i usycha.
7. Albowiem od gniewu twego giniemy, a popędliwością twoią iesteśmy przestraszeni.
8. Położyłeś nieprawości nasze przed sobą, tayne[2] występki nasze przed iasnością oblicza twego.
9. Zkąd wszystkie dni nasze nagle przemiiaią dla gniewu twego; iako słowa niszczeią lata nasze.
10. Dni wieku naszego iest lat siedmdziesiąt, a ieźli kto duższy, lat ośmdziesiąt, a to, co naylepszego w nich, tylko kłopot i nędza, a gdy to pominie, tedy prędko odlatuiemy.
11. Ale któż zna srogość gniewu twego? albo kto boiąc się ciebie zna zapalczywość twoię?
12. Nauczże nas obliczać dni naszych, abyśmy przywiedli serce do mądrości.
13. Nawróćże się, Panie! dokądże odwłaczasz? zlituyże się nad sługami twemi.
14. Nasyćże nas z poranku miłosierdziem twoiém, tak abyśmy wesoło śpiewać i radować się mogli po wszystkie dni nasze.
15. Rozweselże nas według dni, którycheś nas utrapił, według lat, którycheśmy doznali złego.
16. Niech będzie znaczna przy sługach twoich sprawa twoia, a chwała twoia przy synach ich.
17. Niech będzie przyiemność Pana Boga naszego przy nas, a sprawę rąk naszych utwierdź między nami, sprawę rąk naszych utwierdź, Panie!
 Ps 89 |
Ps 90 | Ps 91  |
|