Biblia Gdańska/Księgi Psalmów 126
Wygląd
I. Wesołe swe z Babilonu wybawienie Żydzi uważaią. II. O przywrócenie pozostałych proszą, III. a wyswobodzenie podobieństwem oraczów wyrażaią.
1. Pieśń stopniów.
Gdy zaś Pan nawrócił poimane z Syonu, byliśmy iako ci, którym się śni.
2. Tedy były napełnione weselem usta nasze, a ięzyk nasz radością; tedy mówiono między narody: Wielmożne rzeczy Pan uczynił z nimi.
3. Wielmożne rzeczy Pan uczynił z nami, z czegośmy się bardzo uradowali.
4. Przywróćże zaś o Panie! poimanie nasze, iako strumienie na południe.
5. Którzy siali ze łzami, żąć będą z wykrzykaniem:
6. Tam i sam chodząc z płaczem rozsiewa lud drogie nasienie; ale zaś przyszedłszy z radością znosić będzie snopy swoie.
Ps 125 | Ps 126 | Ps 127 |