Biblia Gdańska/Księgi Psalmów 111
I. Prorok napomina Izraelczyki, aby dziękowali Panu za dobrodzieystwa, które pokazował oycom ich. II. Boiaźń Bożą zaleca, i naśladowcom iéy doskonałe szczęście obiecuie.
1. Halleluiah.
Będę wysławiał Pana całém sercem w radzie szczerych, i w zgromadzeniu.
2. Wielkie sprawy Pańskie, iawne u wszystkich, którzy się w nich kochaią.
3. Chwalebne i ozdobne dzieło iego, a sprawiedliwość iego trwa na wieki.
4. Pamiątkę cudów swoich uczynił miłosierny a litościwy Pan.
5. Dał pokarm tym, którzy się go boią, pamiętaiąc wiecznie na przymierze swoie.
6. Moc spraw swoich oznaymił ludowi swemu, dawszy im dziedzictwo Poganów.
7. Uczynki rąk iego prawda i sąd; nieodmienne są wszystkie przykazania iego,
8. Utwierdzone na wieki wieczne, uczynione w prawdzie i w szczerości.
9. Wykupienie posławszy ludowi swemu, przykazał na wieki strzedz przymierza swego; święte i straszne iest imię iego.
10. Początek[1] mądrości iest boiaźń Pańska; rozumu dobrego nabywaią wszyscy, którzy rozkazanie Pańskie czynią; chwała iego trwa na wieki.
 Ps 110 |
Ps 111 | Ps 112  |
|