Biblia Gdańska/Księgi Psalmów 11
I. Przymawia tym, co się z nadziei iego naśmiewali. II. Cieszy się, że Bóg wszystko widzi, który swoich doświadcza i one miłuie, a niepobozne srodze karze.
1. Przednieyszemu śpiewakowi psalm Dawidów.
W Panu ia ufam. Iakoż tedy mówicie duszy moiéy: Ulatuy iako ptak z góry swoiéy?
2. Bo oto niepobożni naciągaią łuk, przykładaią strzałę swą na cięciwę, aby strzelali w ciemności na uprzeyme sercem.
3. Ale zamysły ich będą skażone; bo sprawiedliwy cóż uczynił?
4. Pan iest w kościele[1] świętym swoim, stolica Pańska iest na niebie; oczy iego upatruią, powieki iego doświadczaią synów ludzkich.[2]
5. Pan doświadcza sprawiedliwego; ale niepobożnego, i miłuiącego nieprawość ma w nienawiści dusza iego.
6. Wyleie iako deszcz na niepobożne sidła, ogień i siarkę, a wicher będzie cząstką kielicha ich.
7. Bo sprawiedliwy Pan, sprawiedliwość miłuie, na szczerego patrzą oczy iego.
Ps 10 | Ps 11 | Ps 12 |