Biblia Gdańska/Księgi Psalmów 116
I. Dawid Bogu dziękuie, że go z rąk Saulowych wybawił. II. Przypomniawszy niebespieczeństwa swoie, i dobra Pańskie, cieszy duszę swą ratunkiem Pańskim. III. Zatym z wielką ochotą Panu, w którego oczu śmierć świętych droga, dziękować obiecuie.
Miłuię Pana, iż wysłuchał głos móy, i proźby moie.
2. Albowiem nakłonił ucha swego ku mnie, gdym go wzywał za dni moich.
3. Ogarnęły mię były boleści[1] śmierci, a utrapienia grobu zięły mię; ucisk i boleść przyszła na mię.
4. I wzywałem imienia Pańskiego, mówiąc: Proszę o Panie! wybaw duszę moię.
5. Miłościwy Pan i sprawiedliwy Bóg nasz litościwy.
6. Pan prostaczków strzeże; byłem uciśniony, a wspomógł mię.
7. Nawróć się, duszo moia! do odpocznienia swego; albowiemci Pan dobrze uczynił.
8. Bo wyrwał duszę moię od śmierci, oczy moie od płaczu, nogę moię od upadku.
9. Będę chodził ustawicznie przed oblicznością Pańską w ziemi żywiących.
10. Uwierzyłem,[2] dla tegom mówił, chociam bardzo był utrapiony.
11. Iam był rzekł w zatrwożeniu moiém: Wszelki człowiek[3] kłamca.
12. Cóż oddam Panu za wszystkie dobrodzieystwa iego, które mi uczynił?
13. Kielich obfitego zbawienia wezmę, a imienia Pańskiego wzywać będę.
14. Śluby moie oddam Panu, a to zaraz przed wszystkim ludem iego.
15. Droga iest przed oczyma Pańskiemi śmierć świetych iego.
16. O móy Panie! żem ia sługą twoim, iam sługą twoim, synem służebnicy twoiéy, rozwiązałeś zwiąski moie.
17. Tobie ofiarować będę ofiarę chwały, i imienia Pańskiego wzywać będę.
18. Śluby moie oddam Panu, a to zaraz przed wszystkim ludem iego,
19. W przysionkach domu Pańskiego w pośrzodku ciebie, Ieruzalemie! Halleluiah.
 Ps 115 |
Ps 116 | Ps 117  |
|