Nie nam, Panie! nie nam, ale imieniowi twemu day chwałę dla miłosierdzia twego, i dla prawdy twoiéy.
2. Czemuż maią mówić Poganie: Gdzież teraz iest[1] Bóg ich?
3. Wszakże Bóg nasz iest na niebie, czyniąc wszystko, co mu się podoba.
4. Ale bałwany ich są śrebro i złoto, robota rąk ludzkich.[2]
5. Usta maią, a nie mówią; oczy maią, a nie widzą.
6. Usty[3] maią, a nie słyszą; nozdrze maią, a nie woniaią.
7. Ręce maią, a nie macaią; nogi maią, a nie chodzą, ani wołaią gardłem swoiém.
8. Niech im podobni będą, którzy ie czynią, i wszyscy, którzy w nich dufaią.
9. Izraelu! dufay w Panu; bo on iest pomocnikiem ich i tarczą ich.
10. Domie Aaronów! dufaycie w Panu; on iest pomocnikiem i tarczą ich.
11. Którzy się boicie Pana, dufaycie w Panu; on iest pomocnikiem i tarczą ich.
12. Pan będzie pamiętał na nas, będzie błogosławił; będzie błogosławił domowi Izraelskiemu, będzie błogosławił domowi Aaronowemu.
13. Będzie błogosławił tym, którzy się boią Pana, małym i wielkim.
14. Rozmnoży was Pan, was i syny wasze.
15. Błogosławieniście wy od Pana, który stworzył niebo i ziemię.
16. Niebiosa są niebiosa Pańskie; ale ziemię dał synom ludzkim.
17. Umarli nie[4] będą chwalili Pana, ani kto z tych, co zstępuią do mieysca milczenia.
18. Ale my będziemy błogosławili Panu odtąd aż na wieki. Halleluiah.
I. Dawid Bogu dziękuie, że go z rąk Saulowych wybawił. II. Przypomniawszy niebespieczeństwa swoie, i dobra Pańskie, cieszy duszę swą ratunkiem Pańskim. III. Zatym z wielką ochotą Panu, w którego oczu śmierć świętych droga, dziękować obiecuie.
Miłuię Pana, iż wysłuchał głos móy, i proźby moie.
2. Albowiem nakłonił ucha swego ku mnie, gdym go wzywał za dni moich.
3. Ogarnęły mię były boleści[5] śmierci, a utrapienia grobu zięły mię; ucisk i boleść przyszła na mię.
4. I wzywałem imienia Pańskiego, mówiąc: Proszę o Panie! wybaw duszę moię.
5. Miłościwy Pan i sprawiedliwy Bóg nasz litościwy.
6. Pan prostaczków strzeże; byłem uciśniony, a wspomógł mię.
7. Nawróć się, duszo moia! do odpocznienia swego; albowiemci Pan dobrze uczynił.
8. Bo wyrwał duszę moię od śmierci, oczy moie od płaczu, nogę moię od upadku.
9. Będę chodził ustawicznie przed oblicznością Pańską w ziemi żywiących.
10. Uwierzyłem,[6] dla tegom mówił, chociam bardzo był utrapiony.
11. Iam był rzekł w zatrwożeniu moiém: Wszelki człowiek[7] kłamca.
12. Cóż oddam Panu za wszystkie dobrodzieystwa iego, które mi uczynił?
13. Kielich obfitego zbawienia wezmę, a imienia Pańskiego wzywać będę.
14. Śluby moie oddam Panu, a to zaraz przed wszystkim ludem iego.
15. Droga iest przed oczyma Pańskiemi śmierć świetych iego.
16. O móy Panie! żem ia sługą twoim, iam sługą twoim, synem służebnicy twoiéy, rozwiązałeś zwiąski moie.
17. Tobie ofiarować będę ofiarę chwały, i imienia Pańskiego wzywać będę.
18. Śluby moie oddam Panu, a to zaraz przed wszystkim ludem iego,
19. W przysionkach domu Pańskiego w pośrzodku ciebie, Ieruzalemie! Halleluiah.
- ↑ Ps. 42, 11. 79, 10.
- ↑ Ps. 135, 15. 16. 17. 18. 19. 20.
- ↑
Błąd w druku; powinno być – Uszy.
- ↑ Ps. 6, 6. Ps. 88, 11. Izai. 38, 18.
- ↑ 2 Sam. 22, 5.
- ↑ 2 Kor. 4, 13.
- ↑ Rzym. 3, 4.
