Biblia Gdańska/Księgi Psalmów 74
I. O wybawienie Boga prosząc przypomina przymierze, cuda i dobrodzieystwa iego przeszłe. II. złość i postępki nieprzyiacioł opisuie. III. i na pomstę przeciwko nim Pana Boga wzywa.
1. Pieśń wyuczaiąca, podana Asafowi.
Przeczżeś nas, o Boże! do końca odrzucił? Przeczże się rozpaliła zapalczywość twoia przeciwko owcom pastwiska twego?
2. Wspomni na zgromadzenie twoie, któregoś sobie zdawna nabył i odkupił, na pręt dziedzictwa twego, na tę górę Syon, na któréy mieszkasz.
3. Pośpieszże się na srogie popustoszenie; a iako wszystko poburzył nieprzyiaciel w świątnicy!
4. Ryczeli nieprzyiaciele twoi w pośrzód zgromadzenia twego, a na znak tego zostawili wiele chorągwi swoich.
5. Za rycerza miano tego, który się z wysoka z siekierą zanosił, rąbiąc drzewo wiązania iego.
6. A teraz iuż z rzezania iego na porząd siekierami i młotami tłuką.
7. Założyli[1] ogień w świątnicy twoiéy, a obaliwszy na ziemię splugawili przybytek imienia twego.
8. Mówił w sercu swoiém: Zburzmy ie pospołu; popalili wszystkie przybytki Boże w ziemi.
9. Znaków naszych nie widziemy: iuż niemasz Proroka, i niemasz między nami, któryby wiedział, póki to ma trwać.
10. Dokądżeć, o Boże! przeciwnik będzie urągać? izali nieprzyiaciel będzie bluźnił imię twoie aż na wieki?
11. Przeczże zstrzymywasz rękę twoię? a prawicy swéy z znadrza swego cale nie dobędziesz?
12. Wszakieś ty, Boże! zdawna Królem moim; ty sprawuiesz hoyne zbawienie w pośrzód ziemi.
13. Tyś mocą twoią rozdzielił[2] morze, a potarłeś ułowy wielorybów w wodach.
14. Tyś skruszył głowę Lewiatana, dałeś go za pokarm ludowi na puszczy.
15. Tyś przerwał źrźodła[3][4] i opoki; tyś osuszył[5] rzeki bystre.
16. Twóyci iest dzień, twoia też i noc; tyś uczynił światło i słońce.
17. Tyś założył wszystkie granice ziemi; lato[6] i zimę tyś sprawił.
18. Wspomniże na to, że nieprzyiaciel zelżył Pana, a lud szalony iako urąga imieniowi twemu.
19. Nie podawayże téy kupie duszy synogarlicy twoiéy; na stadko ubogich twoich nie zapominay na wieki.
20. Obeyrzy się na przymierze twoie; albowiem i nayciemnieysze kąty ziemi pełne iaskiń drapiestwa.
21. Niechayże nędznik nie obchodzi z hańbą; ubogi i żebrak niechay chwali imię twoie.
22. Powstańże, o Boże! uymiy się o sprawę twoię; wspomni na pohańbienie twoie, które się dzieie od szalonych na każdy dzień.
23. Nie zapominayże wykrzykania nieprzyiaciół twoich, i huku tych, co przeciwko tobie powstawaią, który się ustawicznie sili.
- ↑ 2 Król. 25, 9.
- ↑ 2 Moy. 14, 21.
- ↑
Błąd w druku; powinno być – źrzódła.
- ↑ 2 Moy. 17, 5. 6. 4 Moy. 20, 11.
- ↑ Ioz. 3, 13.
- ↑ 1 Moy. 1, 14. r. 8, 22.
 Ps 73 |
Ps 74 | Ps 75  |
|