Przejdź do zawartości

Biblia Gdańska/Księgi Psalmów 139

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki


Biblia Gdańska - Stary Testament - Księgi Psalmów

1 - 2 - 3 - 4 - 5 - 6 - 7 - 8 - 9 - 10 - 11 - 12 - 13 - 14 - 15 - 16 - 17 - 18 - 19 - 20 - 21 - 22 - 23 - 24 - 25 - 26 - 27 - 28 - 29 - 30 - 31 - 32 - 33 - 34 - 35 - 36 - 37 - 38 - 39 - 40 - 41 - 42 - 43 - 44 - 45 - 46 - 47 - 48 - 49 - 50 - 51 - 52 - 53 - 54 - 55 - 56 - 57 - 58 - 59 - 60 - 61 - 62 - 63 - 64 - 65 - 66 - 67 - 68 - 69 - 70 - 71 - 72 - 73 - 74 - 75 - 76 - 77 - 78 - 79 - 80 - 81 - 82 - 83 - 84 - 85 - 86 - 87 - 88 - 89 - 90 - 91 - 92 - 93 - 94 - 95 - 96 - 97 - 98 - 99 - 100 - 101 - 102 - 103 - 104 - 105 - 106 - 107 - 108 - 109 - 110 - 111 - 112 - 113 - 114 - 115 - 116 - 117 - 118 - 119 - 120 - 121 - 122 - 123 - 124 - 125 - 126 - 127 - 128 - 129 - 130 - 131 - 132 - 133 - 134 - 135 - 136 - 137 - 138 - 139 - 140 - 141 - 142 - 143 - 144 - 145 - 146 - 147 - 148 - 149 - 150


Psalm CXXXIX.


I. Boga na świadectwo niewinności swoiéy wzywa, iako tego, który wszędy przytomny iest, i onego w żywocie macierzyńskim utworzył. II. Prosi, aby go Pan napotym rządził.
1. Przednieyszemu śpiewakowi psalm Dawidów.
Panie! doświadczyłeś i doznałeś mię.
2. Tedy znasz siedzenie moie, i powstanie moie, wyrozumiewasz myśli moie z daleka.
3. Tyś chodzenie moie i leżenie moie ogarnął, a świadomeś[1] wszystkich dróg moich.
4. Nim przyidzie słowo na ięzyk móy, oto, Panie! ty to wszystko wiesz.
5. Z tyłu i z przodku obtoczyłeś mię, a położyłeś na mię rękę twoię.
6. Dziwnieysza umieiętność twoia nad dowcip móy; wysoka iest, nie mogę iéy poiąć.
7. Dokąd uydę przed duchem twoim? a dokąd przed obliczem twoiém uciekę?
8. Ieźlibym wstąpił do nieba, iesteś tam; i ieźlibym sobie[2] posłał w grobie, i tameś przytomny.
9. Wziąłlibym skrzydła rannéy zorzy, abym mieszkał na końcu morza,
10. I tamby mię ręka twoia prowadziła, a dosięgłaby mię prawica twoia.
11. Albo rzekłlibym: Wżdyć ciemności zakryią mię; aleć i noc iest światłem około mnie,
12. Gdyż i ciemności nic nie zakryią przed tobą; owszem tobie noc iako dzień świeci; ciemnościć są iako światłość.
13. Ty zaiste w mocy masz nerki moie; okryłeś mię w żywocie matki moiéy.[3]
14. Wysławiam cię dla tego, że się zdumiewam strasznym i dziwnym sprawom twoim, a dusza moia zna ie wybornie.
15. Nie zataiła się żadna kość moia przed tobą, chociam był uczyniony w skrytości, i misternie złożony w niskościach ziemi.
16. Niedoskonały płód ciała mego widziały oczy twoie; w księgi twoie wszystkie członki moie wpisane są, i dni, w których kształtowane były, gdy ieszcze żadnego z nich nie było.
17. Przetoż o iako drogie są u mnie myśli twoie, Boże: a iako ich iest wielka liczba!
18. Ieźlibym ie chciał zliczyć, nad piasek rozmnożyły się; ocucęli się, ieszczemci ia z tobą.
19. Zabiłlibyś, o Boże! niezbożnika, tedyćby mężowie krwawi odstąpili odemnie,
20. Którzy mówią przeciwko tobie obrzydłości, którzy próżno wynoszą nieprzyiacioły twoie.
21. Izali tych, którzy cię w nienawiści maią, o Panie! niemam w nienawiści? a ci, którzy przeciwko tobie powstawaią, izaż mi nie omierzli?
20[4]. Głowną nienawiścią nienawidzę ich, a mam ie za nieprzyiacioły.
21[5]. Wyszpieguy mię, Boże! a poznay serce moie; doświadcz mię, a poznay myśli moie,
22[6]. I obacz, ieźli droga odporności iest we mnie, a prowadź mię drogą wieczną.






  1. Ps. 119, 168.
  2. Amos. 9, 2.
  3. Iob. 10, 11.
  4. Przypis własny Wikiźródeł Błąd w druku; powinno być – 22.
  5. Przypis własny Wikiźródeł Błąd w druku; powinno być – 23.
  6. Przypis własny Wikiźródeł Błąd w druku; powinno być – 24.





 Ps 138 Ps 139 Ps 140