I. Dawid dziękuie Bogu, że go w wielkich niebespieczeństwach zachował i bronił. II. Przepowiada, że go i Królowie, do niego się nawróciwszy, wielbić będą. III. Aby go Pan z opieki swoiéy nie wypuszczał, prosi.
1. Psalm Dawidów.
Wysławiać cię będę, Panie! ze wszystkiego serca mego; przed bogami śpiewaćci będę.
2. Będę się kłaniał ku kościołowi twemu świętemu, i będę wysławiał imię[1] twoie dla miłosierdzia twego, i dla prawdy twoiéy; boś nade wszystko uwielbił imię twoie i wyroki twoie.
3. W dzień, któregom cię wzywał, wysłuchałeś mię, a posiliłeś mocą duszę moię.
4. Wysławiać cię będą, Panie! wszyscy Królowie ziemi, gdy usłyszą wyroki ust twoich.
5. I będą śpiewali o drogach Pańskich, a iż wielka iest chwała Pańska.
6. A choć wywyższony iest Pan, wszakże na uniżonego patrzy, a wysoko myślnego z daleka poznawa.
7. Ieźlibym chodził w pośrzód utrapienia, obżywisz mię; przeciw popędliwości nieprzyiaciół moich wyciągniesz rękę twoię, a prawica twoia wyswobodzi mię.
8. Pan wszystko za mnie wykona. O Panie! miłosierdzie twoie trwa na wieki; sprawy rąk twoich nie opuścisz.
I. Boga na świadectwo niewinności swoiéy wzywa, iako tego, który wszędy przytomny iest, i onego w żywocie macierzyńskim utworzył. II. Prosi, aby go Pan napotym rządził.
1. Przednieyszemu śpiewakowi psalm Dawidów.
Panie! doświadczyłeś i doznałeś mię.
2. Tedy znasz siedzenie moie, i powstanie moie, wyrozumiewasz myśli moie z daleka.
3. Tyś chodzenie moie i leżenie moie ogarnął, a świadomeś[2] wszystkich dróg moich.
4. Nim przyidzie słowo na ięzyk móy, oto, Panie! ty to wszystko wiesz.
5. Z tyłu i z przodku obtoczyłeś mię, a położyłeś na mię rękę twoię.
6. Dziwnieysza umieiętność twoia nad dowcip móy; wysoka iest, nie mogę iéy poiąć.
7. Dokąd uydę przed duchem twoim? a dokąd przed obliczem twoiém uciekę?
8. Ieźlibym wstąpił do nieba, iesteś tam; i ieźlibym sobie[3] posłał w grobie, i tameś przytomny.
9. Wziąłlibym skrzydła rannéy zorzy, abym mieszkał na końcu morza,
10. I tamby mię ręka twoia prowadziła, a dosięgłaby mię prawica twoia.
11. Albo rzekłlibym: Wżdyć ciemności zakryią mię; aleć i noc iest światłem około mnie,
12. Gdyż i ciemności nic nie zakryią przed tobą; owszem tobie noc iako dzień świeci; ciemnościć są iako światłość.
13. Ty zaiste w mocy masz nerki moie; okryłeś mię w żywocie matki moiéy.[4]
14. Wysławiam cię dla tego, że się zdumiewam strasznym i dziwnym sprawom twoim, a dusza moia zna ie wybornie.
15. Nie zataiła się żadna kość moia przed tobą, chociam był uczyniony w skrytości, i misternie złożony w niskościach ziemi.
16. Niedoskonały płód ciała mego widziały oczy twoie; w księgi twoie wszystkie członki moie wpisane są, i dni, w których kształtowane były, gdy ieszcze żadnego z nich nie było.
17. Przetoż o iako drogie są u mnie myśli twoie, Boże: a iako ich iest wielka liczba!
18. Ieźlibym ie chciał zliczyć, nad piasek rozmnożyły się; ocucęli się, ieszczemci ia z tobą.
19. Zabiłlibyś, o Boże! niezbożnika, tedyćby mężowie krwawi odstąpili odemnie,
20. Którzy mówią przeciwko tobie obrzydłości, którzy próżno wynoszą nieprzyiacioły twoie.
21. Izali tych, którzy cię w niena-
