Ten Psalm iest innych psalmów przedmową, w którym opisuie: I. pobożnych ludzi własności, zabawy i błogosławieństwo doczesne; II. niepoboznych odmianę, i na sądzie Bożym pohańbienie.
Błogosławiony mąż, który nie chodzi[1] w radzie niepobożnych, a na drodze grzesznych nie stoi, i na stolicy naśmiewców nie siedzi;
2. Ale w zakonie Pańskim iest kochanie iego, a w zakonie iego rozmyśla[2] we dnie i w nocy.
3. Albowiem będzie iako drzewo[3] nad strumieniem wód wsadzone, które owoc swóy wydawa czasu swego, a liść iego nie opada; i wszystko, cokolwiek czynić będzie, poszczęści się.
4. Lecz nie tak niepobożni; ale są iako[4] plewa, którą wiatr rozmiata.
5. Przetoż się niepobożni na sądzie nie ostoią, ani grzesznicy w zgromadzeniu sprawiedliwych.
6. Albowiem zna Pan drogę sprawiedliwych; ale droga niepobożnych zginie.
I. Dawid dziwuie sie zamysłom bezbożników przeciwko Chrystusowi Panu, i nauce iego. II. Dekret Boży nieodmienny o królestwie iego opowiada, a przytym prorocki i kapłański iego urząd opisuiąc, III. Króle i Sędzie upomina, aby się Chrystusowi Panu poddali, upornym upadek, a posłusznym łaskę obiecuiąc.
Przeczże się[5] Poganie buntuią, a narodowie przemyślaią próżne rzeczy?
2. Schodzą się Królowie ziemscy, a Książęta radzą społem przeciwko Panu, i przeciw pomazańcowi iego, mówiąc;
3. Potargaymy związki ich, a odrzućmy od siebie powrozy ich.
4. Ale ten, który mieszka w niebie, śmieie się; Pan szydzi z nich.
5. Tedy będzie mówił do nich w popędliwości swoiéy, a w gniewie swoim przestraszy ie,
6. Mówiąc: Iamci postanowił Króla moiego nad Syonem, górą świętą moią.
7. Opowiem ten dekret: Pan rzekł do mnie: Syn[6] móy iesteś ty, Iam ciebie dziś spłodził.
8. Żąday odemnie, a damci[7] narody dziedzictwo twoie, a osiadłość twoię granice ziemi.
9. Potrzesz ie[8] laską żelazną, a iako naczynie zduńskie pokruszysz ie.
10. Terazże tedy zrozumiéycie, Królowie! nauczcie się, sędziowie ziemi!
11. Służcie Panu w boiaźni, a rozraduycie się ze drzeniem.
12. Pocałuycie syna, by się snadź nie rozgniéwał, i zginęlibyście w drodze, gdyby się naymniéy zapaliła popędliwość iego. Błogosławieni[9] wszyscy, którzy w nim ufaią.
I. Na mnóstwo, złość, i mowy uszczypliwe z Absalomem przestawaiących uskarza się. II. W obronie Bożéy, i iego uchu łaskawém nadzieię zasadziwszy, sobie pokóy, a nieprzyiaciołom upadek obiecuie.
1. Psalm Dawidów, gdy uciekał przed[10] Absalomem, synem swoim.
2. Panie, iako się namnożyło nieprzyiacioł moich! wiele ich powstawa przeciwko mnie.
3. Wiele ich mówią o duszy moiéy: Niemać ten ratunku od Boga. Sela.
4. Ale ty, Panie! iesteś tarczą moią, chwałą moią, i wywyższaiącym głowę moię.
5. Głosem swym wołałem do Pana, a wysłuchał mię z góry świętéy swoiéy. Sela.
6. Iam się układł, i zasnąłem, a ocuciłem się; bo mię Pan podpierał.
- ↑ Przyp. 1, 10. r. 4, 14.
- ↑ 5 Moy. 17, 19. Ioz. 1, 8.
- ↑ Ier. 17, 8.
- ↑ Iob. 21, 18. Ps. 35, 5. Izai. 29, 5. Ozeasz. 13, 3. Matt. 3, 12.
- ↑ Dzie. 4, 25.
- ↑ Żyd. 1, 5. r. 5, 5.
- ↑ Ps. 22, 28. Ps. 72, 8.
- ↑ Obiaw. 2, 27. r. 19, 15.
- ↑ Ps. 54, 9. Przyp. 16, 20. Izai. 30, 18. Ier. 17, 7. Rzym. 9, 33. r. 10, 11. 1 Piotr. 2, 6.
- ↑ 2 Sam. 15, 14.
