Przejdź do zawartości

Biblia Wujka (1923)/Pierwsza Księga Kronik 28

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki


Poniżej znajduje się Pierwsza Księga Kronik podzielona na rozdziały. Jeżeli chcesz skorzystać z całego tekstu zamieszczonego na jednej stronie, przejdź tutaj.

Biblia Wujka
Stary Testament - Pierwsza Księga Kronik

1 - 2 - 3 - 4 - 5 - 6 - 7 - 8 - 9 - 10 - 11 - 12 - 13 - 14 - 15 - 16 - 17 - 18 - 19 - 20 - 21 - 22 - 23 - 24 - 25 - 26 - 27 - 28 - 29


ROZDZIAŁ XXVIII.
Dawid upomina lud i Salomona, syna swego, i dał mu wizerunek kościoła Pańskiego, i naczynia wszystkiego, i wagę złota i śrebra na spisku, na rozmaite potrzeby tego kościoła.

Zwołał tedy Dawid wszystkie książęta Izraelskie, przełożone nad pokoleńmi i przełożone nad hufami, którzy służyli królowi: tysiączniki téż i setniki i przełożone nad majętnością i nad osiadłością królewską, i syny swe z rzezańcami, i możne i co mężniejsze wszystkie w wojsku, do Jeruzalem.

A wstawszy król i stanąwszy rzekł: Posłuchajcie mię, bracia moi a ludu mój: Myśliłem, abym zbudował dom, w którymby odpoczywała skrzynia przymierza Pańskiego i podnóżek Boga naszego, i zgotowałem wszystko na budowanie.

Ale mi Bóg rzekł: Nie będziesz budował domu imieniowi memu, przeto iżeś mąż waleczny i rozlewałeś krew. [1]

Ale mię obrał Pan, Bóg Izraelów, ze wszystkiego domu ojca mego, abych był królem nad Izraelem na wieki; bo z pokolenia Judowego obrał książęta, a z domu Judowego dom ojca mego, a z synów ojca mego podobało mu się, aby mię obrał królem nade wszystkim Izraelem.

Ale i z synów moich; (bo mi dał Pan wiele synów), obrał Salomona, syna mego, aby siedział na stolicy królestwa Pańskiego nad Izraelem.

I rzekł mi: Salomon, syn twój, zbuduje dom mój i sieni moje; bom tego sobie obrał za syna a ja mu będę za ojca.

I umocnię królestwo jego aż na wieki, jeźli będzie trwał w pełnieniu przykazania mego i sądów moich, tak jako i dziś.

Teraz tedy przede wszystkiem zgromadzeniem Izraelskiem, gdzie słyszy Bóg nasz: Strzeżcie a szukajcie wszystkich przykazań Pana, Boga naszego, abyście posiedli ziemię dobrą i zostawili ją po sobie synom waszym aż na wieki.

A ty, Salomonie, synu mój, znaj Boga ojca twego, a służ mu sercem doskonałem i umysłem dobrowolnym; bo wszelakie serca przegląda Pan i wszystkie myśli serc rozumie. Jeźli go szukać będziesz, najdziesz: ale jeźli go opuścisz, odrzuci cię na wieki. [2]

10 Teraz tedy, ponieważ cię obrał Pan, abyś zbudował dom świątnice, zmacniaj się a wykonaj.

11 A Dawid dał Salomonowi, synowi swemu, opisanie przysionka i kościoła i komór i sale i pokojów wnętrznych i domu ubłagalnice.

12 I nadto, wszystkich, które był umyślił, sieni i gmachów wokoło, na skarby domu Pańskiego i na skarby świętych.

13 I na rozdziały kapłanów i Lewitów, na wszystkie dzieła domu Pańskiego i na wszystkie naczynia służby kościoła Pańskiego.

14 Złota pod wagą na każde naczynie do służby: śrebra téż wagę według rozmaitości naczynia i robót.

15 Ale i na lichtarze złote i na lampy ich złoto według miary każdego lichtarza i lamp: także i na lichtarze śrebrne i na lampy ich, według rozmaitéj miary wagę śrebra oddał.

16 Dał téż złota na stoły wykładania chleba, według różności stołów: także téż śrebro na drugie stoły śrebrne.

17 Na widełki téż i czasze i kadzidlnice ze złota szczerego i na lewki złote, według miary wagę podzielił na lewka i lewka: także téż i na lwy śrebrne różną wagę śrebra oddzielił.

18 A na ołtarz, na którym palą kadzidło, dał szczere złoto, aby z niego uczyniono podobieństwo wozu Cherubów, rozciągających skrzydła i zasłaniających skrzynię przymierza Pańskiego.

19 Wszystko to, prawi, przyszło spisano ręką Pańską do mnie, abych wyrozumiał wszystkę robotę wizerunku.

20 Rzekł téż Dawid Salomonowi, synowi swemu: Czyń mężnie a zmacniaj się i działaj; nie bój się i nie lękaj się; bo Pan, Bóg mój, z tobą będzie i nie opuści cię ani ostawi, aż dokonasz wszystkiéj roboty służby domu Pańskiego.

21 Oto rozdziały kapłanów i Lewitów do wszelkiéj służby domu Pańskiego stoją przy tobie i gotowi są, i umieją tak książęta jako lud czynić wszystkie przykazania twoje.