Biblia Wujka (1923)/Pierwsza Księga Kronik 16
Przynieśli tedy skrzynię Bożą i postawili ją w pośród namiotu, który jéj był Dawid rozbił: i ofiarowali całopalenia i zapokojne przed Bogiem.
2 A gdy dokończył Dawid ofiarować całopalenia i zapokojnych, błogosławił ludowi w imię Pańskie.
3 I rozdał wszystkim, od męża aż do niewiasty, każdemu bochen chleba i sztukę pieczeni wołowéj i białą mąkę w oliwie smażoną.
4 I postanowił przed skrzynią Pańską z Lewitów, którzy by służyli i wspominali sprawy jego i wielbili a chwalili Pana, Boga Izraelowego.
5 Asapha przedniejszego, a wtórego po nim Zacharyasza: a Jahiela i Semiramotha i Jehiela i Mathathiasza i Eliaba i Banaja i Obededoma: Jehiela nad instrumentami arfy i nad skrzypicami, Asapha zasię, aby na cymbalech brząkał.
6 Banajas lepak i Jazyel kapłani, rodów, przynoście Panu chwałę i żeby ustawicznie trąbili przed skrzynią przymierza Pańskiego.
7 Onego dnia uczynił Dawid książęciem na wyznawanie Panu Asapha i bracią jego.
8 Wyznawajcie Panu i wzywajcie imienia jego, oznajmujcie między narody wynalazki jego. [1]
9 Śpiewajcie mu i grajcie mu, a opowiadajcie wszystkie dziwy jego.
10 Chwalcie imię święte jego, niech się weseli serce szukających Pana.
11 Szukajcie Pana i mocy jego: szukajcie oblicza jego zawsze.
12 Wspominajcie dziwy jego, które czynił, cuda jego i sądy ust jego.
13 Nasienie Izraela, słudzy jego, synowie Jakóbowi, wybrani jego!
14 On Pan, Bóg nasz: po wszystkiéj ziemi sądy jego.
15 Wspominajcie wiecznie przymierze jego: mowę, którą przykazał na tysiąc pokolenia:
16 Którą uczynił z Abrahamem, i przysięgę jego z Izaakiem.
17 I postanowił ją Jakóbowi za przykazanie, a Izraelowi za przymierze wieczne.
18 Mówiąc: Tobie dam ziemię Chanaan, sznur dziedzictwa waszego.
19 Gdy ich była liczba mała, mali i obywatele jéj:
20 I przeszli od narodu do narodu, a z królestwa do innego ludu:
21 Nie dopuścił żadnemu potwarzać ich, ale karał dla nich króle.
22 Nie tykajcie pomazańców moich, a na proroki moje nie bądźcie złośliwymi.
23 Śpiewajcie Panu, wszystka ziemio, opowiadajcie ode dnia do dnia zbawienie jego.
24 Opowiadajcie między narody chwałę jego, między wszystkimi ludźmi dziwy jego.
25 Bo wielki Pan i bardzo chwalebny i straszliwy nade wszystkie bogi.
26 Wszyscy bowiem bogowie pogańscy bałwani: a Pan niebiosa uczynił.
27 Wyznanie i wielmożność przed nim: moc i wesele na miejscu jego.
28 Przynoście Panu, familie narodów, przynoście Panu chwałę i panowanie.
29 Dawajcie Panu chwałę, imieniowi jego podnieście ofiarę a przyjdźcie przed oblicze jego, i kłaniajcie się Panu w ozdobie świętéj.
30 Niech się wzruszy od oblicza jego wszystka ziemia; on bowiem utwierdził okrąg nieporuszony.
31 Niech się weselą niebiosa, a niech się raduje ziemia, i niech mówią w narodziech: Pan królował.
32 Niech zagrzmi morze i napełnienie jego: niech się rozweselą pola i wszystko, co jest na nich.
33 Tedy będą chwalić drzewa leśne przed Panem, iż przyszedł sądzić ziemię.
34 Wyznawajcie Panu; bo dobry, bo na wieki miłosierdzie jego.
35 A mówcie: Zbaw nas, Boże, zbawicielu nasz, i zgromadź nas i wybaw od narodów, abyśmy wyznawali świętemu imieniowi twemu i radowali się w pieśniach twoich.
36 Błogosławiony Pan, Bóg Izraelów, od wieku aż do wieku; i niech mówi wszystek lud: Amen, i pieśń Panu.
37 Zostawił tedy tam przed skrzynią przymierza Pańskiego Asapha i bracią jego, aby służyli przed obliczem skrzynie ustawicznie na każdy dzień i na przemiany swe.
38 Lecz Obededoma i bracią jego, sześćdziesiąt i ośm, i Obededoma, syna Idythun, i Hosę uczynił odźwiernymi.
39 A Sadoka kapłanem i bracią jego kapłany przed przybytkiem Pańskim na wyżynie, która była w Gabaon,
40 Aby ofiarowali całopalenia Panu na ołtarzu całopalenia ustawicznie po ranu i w wieczór według wszystkiego, co napisano jest w zakonie Pańskim, który przykazał Izraelowi.
41 A po nim Hemana i Idythun i inne wybrane, każdego imieniem jego, aby wyznawali Panu, iż na wieki miłosierdzie jego.
42 Heman téż i Idythun, trąbiący na trąbiech, i grający na cymbalech i na wszelakich naczyniach muzyckich, na śpiewanie Bogu: a syny Idythun poczynił odźwiernymi.
43 I wrócił się wszystek lud do domu swego: i Dawid, aby téż błogosławił domowi swemu.