Strona:PL Chrzanowski Ignacy - Biernata z Lublina Ezop.djvu/469

str.

84. Kto pili, nie zmyli 

 179

85. Cięższa krzywda od swego 

 180

86. Zła nauka synów 

 181

87. Kto zna morze, wie, co gorze 

 183

88. Dobrze radzi, kto ludzi nie wadzi 

 184

89. Kto mniej ma, nawięcej się wydawa 

 —

90. Komuś powinniejszy, temu pierwej pomagaj 

 185

91. Złych ludzi złe dary 

 186

92. Szczeście kogo głaszcze, tego rado zatroszcze 

 187

93. Złemu nie przepuszczaj 

 —

94. Kto lecie proznuje, zimie poczuje 

 188

95. Rząd niewieści nie czyni czci 

 189

96. Samemu się z dobroci nie sądzić 

 190

97. Plugawi cnoty nie mają 

 191

98. Zły dobrego uczyni winnego 

 192

99. O potwarzy 

 194

100. W nierówniu towarzystwa niemasz 

 195

101. Gdy się mocni mnożą, ludzi ubożą 

 196

102. Co innemu dasz, tego sam nie masz 

 197

103. Węża w zanadra nie wpuszczaj 

 199

104. O naśmiewcach 

 200

105. Żywot mierny prześpieczny 

 —

106. Radź sie innego, ale wżdy patrz swego 

 203

107. Przyjaciele z bojaźni niepewni 

 204

108. To czyń, co na cię słusze 

 206

109. Przyjaźń małego stoi za wielkiego 

 207

110. Z przodku sie złemu zastawiaj 

 208

111. Nie tesknić bez króla 

 210

112. Na dary sie nie kwapić 

 211

113. Złego przyjaźni nie żądać 

 212

114. Kto wiele mówi, mało uczyni 

 213

115. Dobrą radę trzymaj 

 214

116. O niewdzięcznych panoch 

 215

117. Nie po mowie, ale po uczynkoch mamy sądzić 

 217

118. Z bojaźni obietnice nie ważą 

 218

119. Przyjaciel jednany miecz skowany 

 219

120. Nie wadź sie z mocarzem 

 220

121. Ile chytrców, tyle mędrców 

 221

122. Kto urąga, mniej cnoty ma 

 222

123. Wielcy złodzieje małe wieszą 

 225

124. Umysł uczynki sądzi 

 226

125. Nad siły nie dufaj 

 227

126. Coć Bóg dał, by na tym przestał 

 229

127. Sam działaj, przyjaciół nie czekaj 

 230

128. Części urzędnicy szkodzą wszyscy 

 233

129. Co śmiesz radzić, śmiej też czynić 

 —

130. Zła wola niewola 

 234