Dobrze radzi, kto ludzi nie wadzi

Dodaj linki
Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Autor Ezop
Tytuł Dobrze radzi, kto ludzi nie wadzi
Pochodzenie Biernata z Lublina Ezop
Redaktor Ignacy Chrzanowski
Wydawca Akademia Umiejętności
Data wyd. 1910
Druk Drukarnia Uniwersytetu Jagiellońskiego
Miejsce wyd. Kraków
Tłumacz Biernat z Lublina
Źródło Skany na Commons
Inne Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 

Cały zbiór

Indeks stron
›››

88. Dobrze radzi, kto ludzi nie wadzi.

 Gruszka z jabłonią z rozmowy
Dojeżdżały na sie słowy:
Jedna drugiej urągała,
Iżby gorszy owoc miała.
 Bez rzekł: „Nie chciejcie sie wadzić!“        5
I przystąpił, chcąc je zgodzić:
„Co się tako sromocicie,
„Nienawiść sobie czynicie?
 „Która lepszy owoc dawa,
„Ogrodnik to rozeznawa;        10
„Aleć was obie miłuje
„I jednako opatruje“.
 Często swary równi zgodzą,
Które wielcy z sobą płodzą;
Niemałoć i ów pomoże,        15
Który cię w zbytku wystrzeże.









 Rimicius: D (193) De punica et malo arboribus. [H 385 Ῥοιὰ ϰαὶ μηλέα ϰαὶ βάτος]. C (179) Pomorančij a jablka.


Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autorów: Ignacy Chrzanowski, Ezop i tłumacza: Biernat z Lublina.
Źródło: „https://pl.wikisource.org/w/index.php?title=Dobrze_radzi,_kto_ludzi_nie_wadzi&oldid=3188745”