Szczeście kogo głaszcze, tego rado zatroszcze

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Autor Ezop
Tytuł Szczeście kogo głaszcze, tego rado zatroszcze
Pochodzenie Biernata z Lublina Ezop
Redaktor Ignacy Chrzanowski
Wydawca Akademia Umiejętności
Data wyd. 1910
Druk Drukarnia Uniwersytetu Jagiellońskiego
Miejsce wyd. Kraków
Tłumacz Biernat z Lublina
Źródło Skany na Commons
Inne Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 

Cały zbiór

Indeks stron

93. Szczeście kogo głaszcze, tego rado zatroszcze.

Małpa dwoje dzieci rodzi,
Więc jednego nienawidzi,
A drugie barzo miłuje,
Zawżdy je w ręku piastuje.
Więc ono, które nosiła,        5
Leżąc, w nocy udusiła,
A o które nic nie dbała,
Potym za namilsze miała.
Kogo szczeście barzo głaszcze,
Na ostatek go zatroszcze;        10
Roztropny szcześciu nie wierzy,
Swą się zawżdy piędzią mierzy.









Rimicius: D (195) De simia. [H 366 Πιϑήϰου παῖδες]. — FE (47) O małpie z dziećmi. — EW 45 O małpie i jej dzieciach. — Niemcewicz III, 17 Małpa i jej dzieci.


Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autorów: Ignacy Chrzanowski, Ezop i tłumacza: Biernat z Lublina.