Węża w zanadra nie wpuszczaj

Dodaj linki
Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Autor Ezop
Tytuł Węża w zanadra nie wpuszczaj
Pochodzenie Biernata z Lublina Ezop
Redaktor Ignacy Chrzanowski
Wydawca Akademia Umiejętności
Data wyd. 1910
Druk Drukarnia Uniwersytetu Jagiellońskiego
Miejsce wyd. Kraków
Tłumacz Biernat z Lublina
Źródło Skany na Commons
Inne Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 

Cały zbiór

Indeks stron
›››

103. Węża w zanadra nie wpuszczaj.

 Węża śnieg był wielki zastał,
Iż się do jamy nie schował;
I tak go zima zmorzyła,
Iż w nim ledwe dusza była.
 Uźrzał człowiek, żal mu go był:        5
Wziąwszy węża, w zanadra włożył;
On, iże się nie mógł ruszać,
Jeszcze dobrze nie mógł kęsać.
 Ale. kiedy więc roztajał,
Dopiero człowieka kąsał:        10
Miłosierdzia niewdzięczen był,
Swego dobrodzieja zabił.
 Żadny złemu dobrze nie działaj,
Węża w zanadra nie sadzaj!
Bowiem zły złości nie traci,        15
Dobrodziejstwo jadem płaci.









 Romulus I, 10: Hervieux (II, 199) Home et coluber. — D (4) De rustico et columbro. [H 97 Γεωργὸς ϰαὶ ὄφις]. Phaedrus IV, 17 Serpens misericordia nociva. St (90) De homine et serpente. C (62) O muži a o hadu. — FE (3) O chłopie i wężu. — Minasowicz (52) Kto złemu dobrze świadczy, tym gorszym go czyni. Człowiek i żmija. — Tenże (119) O żmii i oraczu. — Jakubowski 92 Wieśniak i wąż (L VI, 13 Le viliageois et le serpent). — Mickiewicz (156) Chłop i żmija.


Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autorów: Ignacy Chrzanowski, Ezop i tłumacza: Biernat z Lublina.
Źródło: „https://pl.wikisource.org/w/index.php?title=Węża_w_zanadra_nie_wpuszczaj&oldid=3192975”