[5 OR-OT
Leśna
Królewna
NAPISAŁ WIERSZEM
OR-OT
WYDAWNICTWO
M. ARCTA
W WARSZAWIE
[6
O to wam książkę przyjaciel niesieO królewiątku, co mieszka w lesie. Jak szła do boru, gdy rankiem wstała, Co tam robiła, co tam widziała. Jak krasnoludki posługiwały, Jak leśne ptaszki koncert dawały. Jak kruk ją uczył, profesor miły, I jak królewnę gwiazdki uśpiły...
[7 LEŚNA KRÓLEWNA ZE SNU WSTAJE
C hyłkiem, ciszkiem zorza wstajeWięc promyczek śle jej zórzka W starej wieży mroczny cień: „Wstań, królewno! wyskocz z łóżka! Już się budzi śliczny dzień...” Wiatr poranny goni chmurki, Przesłonięte srebrną mgłą, I zwołuje swoje córki, Co się Śliczne Rosy zwą.
[8
One zawsze tak nad ranemZ baszty patrzy królewiątko: Śliczne Rosy szepcą jej: „Pójdź, paniątko! Pójdź, dziewczątko! W las, do wonnych, szumnych kniej... Cudniej nuci leśne ptactwo, Niż nadwornych grajków chór, — Rzuć pałaców twych bogactwo I w majowy poleć bór.”
[10 LEŚNA KRÓLEWNA STROI SIĘ Z RANA
N a skraju lasu, gdzie rzadszy bór,W majowej wodzie umyły ją, Aż liczka królewny wiosenką tchną I szatka z purpury goreje tak, Jak łuną zachodu błękitów szlak.
[11
Złote trzewiczki na nóżkę w sam razA wkoło gra ranek tysiącem brzmień, Wiosenny, cudowny zakwitnął dzień! Wre życie tak bujnie, tchnie zewsząd czar, Motylów szelesty i ptaków gwar.
[12
I zwolna z swym dworem przez puszczę wdalNa leśnej polance, gdzie szumi w krąg bór, Jest brama odwieczna, w ruinach mur, Jarzębin i kalin zdobi go krzew, Co mają jagody szkarłatne, jak krew.
[14 UCZTA
N a wyścigi, na wyprzódkiTakie to to miłe, zgrabne, Tak grzeczności nauczone, A ubranka, jak jedwabne, Czapki, kurtki, precz zielone!
[15
Czekoladę jeden dźwigaTrzeci babkę i sucharki, Czwarty leśne ma jagody, — Z takiej pysznej gospodarki Toż dopiero są wygody!
[16
„A ta babka! smak jedyny!Poziomeczki — to przysmaki! Miód lipowy, pachnie kwiatem! Jednem słowem — uczty takiej Nie widziano, jak świat światem!” Wszyscy radzi i kontenci, Chyba brak ptasiego mleka, Ale trzeba mieć w pamięci, Że królewnę lekcja czeka!...
[18 KRUK-NAUCZYCIEL
N a pieńku grubym siadł pan kruk„Uwagi, moja panno! Musim do pracy wnet się jąć, Tabliczkę, szyfer proszę wziąć, Odrobim lekcję ranną!” Z nielada uczoności. Dziób w okularów ubrał szkła, Ogromną księgę w łapce ma: W niej studnia jest mądrości!
[19
Królewna pilnie uczy się,Dodaje, odejmuje; Kruk kiwa głową, wielce rad, Że uczennica taki chwat, Że lekcję wlot pojmuje! Weźmy się do czytania! Pomału, gładko czytaj mi Ten śliczny wierszyk, co tak brzmi, Jakgdyby echo grania...”
[20
Królewna czyta, a pan krukDo taktu wierszykowi; — O! na poezji kruk się zna, Sam nawet także talent ma I zręcznie rymy łowi. Wiewiórka pogwizduje, — „No, moja panno, no, no, no...” Pan kruk profesor chwali ją: „Winszuję ci, winszuję!...”
[22 LEŚNA KRÓLEWNA W LESIE
L eśna królewna chodzi po lesie,W każdy zakątek urok swój niesie, Biegnie twór wszelki zielonym krajem. Swą śliczną główkę z małemi różki, Na szyję łani rączki zakłada.
[23
Po miękkiej trawie, po leśnej łąceFiglują dla niej ścigłe zające, To na dwóch łapkach zabawnie stają. Gdzie błyska słońce światła ulewą, Mijają w górze szybkim polotem. Fruwają nad nią, chodzą po ziemi, Nucą radośnie cudne piosenki.
[24
Małe sikorki, szczygły i gileNad złotą główką świergocą mile, Jasne kielichy zwracają do niej. I o królewnie myśli: „siostrzyczka!” Obie wiosenne, obie różowe! Za modre oczki, za miłą minkę, Lecz przedewszystkiem — za jej serduszko!..
[26 BAJKI GRZYBOWYCH LUDKÓW
Z a lasem, za górką,Już dzionek po chwili, Jak lampa, zgaśnie, Ach, teraz najmilej Gawędzić baśnie... Muchary czerwone, Kurki, opienki, Zgarnęły się one Do swej panienki.
[27
Słoneczko przeciekaPtak śpiewa ptakowi Z dziwną tęsknotą, — Ludkowie grzybowi Baśń cudną plotą. Aż ci ją napotkał Królewicz w borze I wziął ją za żonę W złocistym dworze.
[28
O wiedźmie, co czyhaO Tomciu Paluchu I o Kopciuszku, I o tem wilczysku, Co spało w łóżku... Grzybowi ludkowie Gwarzą od ucha... Zmrok idzie... dzień gaśnie... Królewna słucha...
[30 LEŚNA KRÓLEWNA IDZIE SPAĆ
K rólewno, królewno... zaszumiał las...Królewno, królewno... do domu czas... Już księżyc wychodzi z wysokich chmur. I dziecię, i ptaszek, i leśny kwiat, I odmów paciorek i oczki zmruż...
[31
Tak ładnie ci przeszedł dzień wiosny ten,Jak słodki, wesoły, słoneczny sen, Jak młody zajączek, co w piersiach tchu. Powitać królewnę każda chce, Powiedzieć królewnie chcą dobranoc. W bielutkich sukienkach, jak na bal, I wiodą królewnę: „tam dom twój!”
[32
Wśród mroku nocnego z zamku wieżGłos dzwonu polata wzdłuż i wszerz, Na całą krainę bije dzwon. „Dobranoc, gwiazdeczki, dobranoc wam! Nawiejcie do główki piękne sny...” Wieczorną pieśń dzwonu szumiący bór: Bo czuwa nad ludźmi Boża moc...”
[34 KOŁYSANKA DO SNU LEŚNEJ KRÓLEWNIE
Z okien zamku światło świeci,Złotym blaskiem pała, Śpi królewna mała. Rodziców pociecha, Przez sen się uśmiecha. I kwiatki, i ptaszki; Wesołe igraszki.
[35
Jak to było w szumnym borzeW godziny radosne, — Za tę śliczną wiosnę!... Na niebie się żarzy, Została na straży. Pod okienkiem znanem Światłem wyzłacanem.
[36
Czuwa sobie świetlik BożyZ blaskiem latarenki, — Pilnować panienki. Dla świata i ludzi, — I królewnę zbudzi. Za ptaszkiem i łątką Leśne królewiątko...
• PDF 
• MOBI 
