Przejdź do zawartości

Biblia Wujka (1923)/Księga Liczb 15

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki


Poniżej znajduje się Księga Liczb podzielona na rozdziały. Jeżeli chcesz skorzystać z całego tekstu zamieszczonego na jednej stronie, przejdź tutaj.

Biblia Wujka
Stary Testament - Księga Liczb

1 - 2 - 3 - 4 - 5 - 6 - 7 - 8 - 9 - 10 - 11 - 12 - 13 - 14 - 15 - 16 - 17 - 18 - 19 - 20
21 - 22 - 23 - 24 - 25 - 26 - 27 - 28 - 29 - 30 - 31 - 32 - 33 - 34 - 35 - 36


ROZDZIAŁ XV.
Co mieli ofiarować przyszedłszy do ziemie obiecanéj: pomsta pysznych: Kamionują człowieka, który w sobotę drwa zbierał: o podołkach dla pamięci przykazania Bożego.

I mówił Pan do Mojżesza, rzekąc:

Mów do synów Izraelowych, a rzecz do nich: Gdy wnidziecie do ziemie mieszkania waszego, którą ja wam dam,

A uczynicie obiatę Panu na całopalenie, albo ofiarę śluby oddając, albo z dobréj woli ofiarując dary, albo na uroczyste święta wasze, paląc wonność wdzięczności Panu z wołów albo z owiec:

Którykolwiekby ofiarował ofiarę, będzie ofiarował obiatę: białéj mąki dziesiątą część Ephy zaczynioną oliwą, która będzie miała mirrhę czwartą część hin.

A wina na lanie mokrych ofiar pod tąż miarą da do całopalenia, albo do ofiary. Przy każdym baranku,

I baranie będzie obiata białéj mąki ze dwu dziesiątych części, któraby zaczyniona była oliwą trzeciéj części hin.

A wina na mokrą ofiarę trzeciéj części téjże miary będzie ofiarował na wonność wdzięczności Panu.

A kiedy z wołów uczynisz całopalenie, albo ofiarę, żebyś wypełnił ślub albo ofiary zapokojne:

Dasz do każdego wołu białéj mąki trzy dziesiąte części zaczynionej oliwą, coby miało pół miary hin.

10 I wina na lanie mokréj ofiary téjże miary na obiatę najwdzięczniejszéj wonności Panu.

11 Tak uczynisz,

12 Przy każdym wole i baranie i baranku i koziełku.

13 Tak obywatele jako i cudzoziemcy,

14 Tymże sposobem ofiary będą ofiarować.

15 Jedno przykazanie i sąd będzie tak wam, jako przychodniom ziemie.

16 Mówił Pan do Mojżesza, rzekąc:

17 Mów synom Izraelowym, i rzecz do nich:

18 Gdy wnidziecie do ziemie, którą wam dam,

19 A będziecie jeść chleb onéj krainy, oddzielicie pierwociny Panu.

20 Z pokarmów waszych, jako z bojewisk pierwociny oddzielacie:

21 Tak i z pokarmów dacie pierwociny Panu.

22 A jeźli z niewiadomości przestąpicie cokolwiek z tych rzeczy, które mówił Pan do Mojżesza,

23 I rozkazał przezeń do was, odednia, którego począł rozkazować i daléj,

24 I zapomni uczynić mnóstwo: ofiaruje cielca z stada całopalenie, na wonność przewdzięczną Panu, i obiatę jego i mokrą ofiarę, jako Ceremonie chcą, i kozła za grzech.

25 I będzie prosił kapłan za wszystko zgromadzenie synów Izraelowych, a będzie im odpuszczono, ponieważ nieumyślnie zgrzeszyli: przecie jednak ofiarując zapał Panu za się i za grzech, a omylenie swoje. [1]

26 I będzie odpuszczono wszystkiemu ludowi synów Izraelowych, i przychodniom, którzy gośćmi są między nimi: ponieważ wina jest wszystkiego ludu z niewiadomości.

27 A jeźli jedna dusza zgrzeszy niewiedząc, ofiaruje kozę roczną za grzech swój.

28 I będzie się kapłan modlił za nią, że z niewiadomości zgrzeszyła przed Panem: i uprosi jéj odpuszczenie, a będzie jej odpuszczono.

29 Tak obywatelom jako i przychodniom, zakon jeden będzie wszystkim, którzy by zgrzeszyli niewiedząc.

30 Ale dusza, któraby z hardości co uczyniła, choćby był obywatel, chocia gość, (ponieważ przeciwko Panu sprzeciwny był), zginie z ludu swego.

31 Słowo bowiem Pańskie wzgardził, i przykazanie jego zgwałcił: przetóż zgładzon będzie i poniesie nieprawość swoję.

32 I stało się, gdy byli synowie Izraelowi na puszczy, i naleźli człowieka zbierającego drwa w dzień Sobotni,

33 Stawili go Mojżeszowi i Aaronowi i wszystkiemu zgromadzeniu.

34 Którzy zamknęli go w ciemnicy, nie wiedząc, coby z nim czynić mieli.

35 I rzekł Pan do Mojżesza: Śmiercią niech umrze ten człowiek: niech go kamieńmi zabije wszystka rzesza za obozem.

36 I wywiódłszy go precz, zabili go kamieńmi, i umarł, jako Pan przykazał.

37 I rzekł Pan do Mojżesza:

38 Mów synom Izraelowym, i rzeczesz do nich, aby sobie poczynili bramy na rogach płaszczów, przyprawiwszy do nich sznurki z hiacyntu. [2]

39 Na które gdy wejrzą, niech wspominają na wszystkie przykazania Pańskie, ani się niech nie udawają za myślami swemi, i za oczami po rozmaitych rzeczach cudzołożąc.

40 Ale raczéj pamiętając na przykazanie Pańskie, niech je pełnią, i niech będą świętymi Bogu swojemu.

41 Jam Pan, Bóg wasz, którym was wywiódł z ziemie Egipskiéj, abym był Bogiem waszym.