Biblia Wujka (1923)/Księga Liczb 30
I powiedział Mojżesz synom Izraelowym wszystko, co mu Pan był rozkazał.
2 I mówił do książąt pokolenia synów Izraelowych: Ta jest mowa, którą Pan przykazał:
3 Jeźli który mąż ślubi co Panu, albo się obowiąże przysięgą, nie złamie słowa swego, ale wszystko, co obiecał, wypełni.
4 Białagłowa jeźliby co ślubiła a przysięgą się obowiązała, która jest w domu ojca swego, i w leciech jeszcze dziewczęcych: jeźli się dowie ojciec o ślubie, który obiecała, i o przysiędze, którą obowiązała duszę swą, a będzie milczał, ślubu winna będzie:
5 Cokolwiek obiecała i przysięgła, skutkiem wypełni.
6 Ale jeźliby zaraz skoro usłyszał, był przeciw temu ojciec, i śluby i przysięgi jéj ważne nie będą: ani winna będzie obietnice, przeto iż ojciec był przeciw temu.
7 Jeźli będzie miała męża i ślubiłaby co, a słowoby raz z ust jéj wyszedłszy duszę jéj przysięgą obowiązało:
8 Którego dnia mążby usłyszał i nie sprzeciwił się, ślubu winna będzie, i odda, cokolwiek obiecała.
9 Ale jeźliby usłyszawszy zaraz się sprzeciwił i wniwecz obrócił obietnice jéj i słowa, któremi obowiązała duszę swoje, miłościw jéj będzie Pan.
10 Wdowa i odrzucona, cokolwiek ślubią, oddadzą.
11 Żona w domu męża, gdy się ślubem obowiąże i przysięgą,
12 Jeźliby usłyszał mąż a milczał, ani się sprzeciwił obietnicy, odda, cokolwiek obiecała.
13 Ale jeźliby się wnet sprzeciwił, nie będzie winna obietnice; bo się mąż sprzeciwił: a Pan jéj miłościw będzie.
14 Jeźliby ślubiła i przysięgą się obowiązała, żeby postem, albo innych rzeczy strzymaniem trapiła duszę swoje: na woli męża będzie, żeby czyniła albo nie czyniła.
15 Jeźliby usłyszawszy mąż zamilczał, a do drugiego dnia odłożył zdanie: cokolwiek była ślubiła i obiecała, odda: ponieważ, skoro usłyszał, zamilczał.
16 Lecz jeźli był przeciw temu jako się dowiedział: on poniesie nieprawość jéj.
17 Te są prawa, które ustawił Pan Mojżeszowi między mężem i żoną, między ojcem i córką, która jest jeszcze w leciech dziewczynych, albo która mieszka w ojcowskim domu.