Przejdź do zawartości

Biblia Wujka (1923)/Księga Ezechiela 13

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki


Poniżej znajduje się Księga Ezechiela podzielona na rozdziały. Jeżeli chcesz skorzystać z całego tekstu zamieszczonego na jednej stronie, przejdź tutaj.

Biblia Wujka
Stary Testament - Księga Ezechiela

1 - 2 - 3 - 4 - 5 - 6 - 7 - 8 - 9 - 10 - 11 - 12 - 13 - 14 - 15 - 16 - 17 - 18 - 19 - 20 - 21 - 22 - 23 - 24 - 25 - 26 - 27 - 28 - 29 - 30 - 31 - 32 - 33 - 34 - 35 - 36 - 37 - 38 - 39 - 40 - 41 - 42 - 43 - 44 - 45 - 46 - 47 - 48


ROZDZIAŁ XIII.
Grozi Pan fałesznym prorokom, którzy z swego mózgu prorokują, lud zwodząc, obiecując pokój: téż pochlebnikom grozi.

I stała się mowa Pańska do mnie, mówiąc:

Synu człowieczy! prorokuj do proroków Izraelskich, którzy prorokują, i rzeczesz prorokującym z serca swego: Słuchajcie słowa Pańskiego.

To mówi Pan Bóg: Biada prorokom głupim, którzy idą za duchem swoim a nic nie widzą. [1]

Jako liszki na puszczy, prorocy twoi, Izraelu! byli.

Nie wstępowaliście naprzeciw, aniście zastawili muru dla domu Izraelowego, abyście stali w bitwie w dzień Pański.

Widzą próżności, a prorokują kłamstwo, mówiąc: Mówi Pan: gdyż ich Pan nie posłał, i nie przestali twierdzić mowy.

Azaście nie widzenie próżne widzieli, a proroctwo kłamliwe mówili? I mówicie: Mówi Pan, gdyżem Ja nie mówił.

Przetóż mówi Pan Bóg: Ponieważeście mówili próżności a widzieliście kłamstwo, przeto oto Ja na was, mówi Pan Bóg.

I będzie ręka moja na proroki, którzy widzą próżności a prorokują kłamstwo: w radzie ludu mego nie będą, a do pisma domu Izraelowego nie będą wpisani, ani do ziemie Izraelskiéj wnidą: a wiedzieć będziecie, żem Ja Pan Bóg.

10 Przeto że zwiedli lud mój, mówiąc: Pokój, a niemasz pokoju, a ten budował ścianę, a ci polepiali ją gliną bez plew.

11 Mów do tych, którzy polepiają bez przysady, że upadnie; bo będzie deszcz zalewający, i dam kamienie wielkie zwierzchu padające i wiatr wichru rozwalający.

12 Bo oto upadła ściana, izali wam nie rzeką: Gdzież lepienie, któreście lepili?

13 Przetóż to mówi Pan Bóg: I uczynię, że wywrze wiatr burzy w zagniewaniu mojem, i deszcz zalewający będzie w zapalczywości mojéj, a kamienie wielkie w gniewie na zniszczenie.

14 I obalę ścianę, którąście lepili bez przysady, i zrównam ją z ziemią, i odkryje się fundament jéj, i upadnie i zepsuje się w pośrodku jéj: a wiedzieć będziecie, żem Ja Pan.

15 I wykonam rozgniewanie moje nad ścianą i nad tymi, którzy ją lepią bez przysady, a rzekę wam: Niemasz ściany i niemasz, którzy ją lepią.

16 Prorocy Izraelscy, którzy prorokują do Jeruzalem, i widzą mu widzenie pokoju, ano niemasz pokoju, mówi Pan Bóg.

17 A ty, synu człowieczy! postaw oblicze twoje przeciw córkom ludu twego, które prorokują z serca swego, a prorokuj na nie

18 I mów: To mówi Pan Bóg: Biada, które szyją wezgłówka pod wszelki łokieć ręki, a czynią poduszki pod głowy każdego wieku na ułowienie  dusz! a gdy łowiły dusze ludu mego, ożywiały dusze ich.

19 I gwałciły mię u ludu mojego dla garści jęczmienia, dla sztuki chleba, aby zabijały dusze, które nie umierają, a ożywiały dusze, które nie żywią, kłamając ludowi memu, wierzącemu kłamstwom.

20 Przetóż to mówi Pan Bóg: Oto Ja do wezgłówek waszych, któremi wy łowicie dusze latające: i rozedrę je z ramion waszych a wypuszczę dusze, które wy łowicie, dusze ku lataniu.

21 I rozedrę poduszki wasze, a wyswobodzę lud mój z ręki waszéj, ani będą więcéj w rękach waszych na łup: a wiedzieć będziecie, żem Ja Pan.

22 Za to, żeście zasmucały serce sprawiedliwego kłamliwie, któregom Ja nie zasmucił: a zmacniałyście ręce niezbożnego, aby się nie nawrócił od drogi swéj złéj, a żył:

23 Przeto próżności nie ujrzycie i proroctwa prorokować nie będziecie: i wyrwę lud mój z ręki waszéj, a będziecie wiedziały, żem Ja Pan.