Biblia Gdańska/Proroctwo Abakukowe (całość)

Dodaj linki
Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki

Poniżej znajduje się Proroctwo Abakukowe w całości. Jeżeli chcesz skorzystać z tekstu podzielonego na rozdziały przejdź tutaj.


Biblia Gdańska - Stary Testament

Rdz - Wj - Kpł - Lb - Pwt - Ioz - Sdz - Rt - 1 Sm - 2 Sm - 1 Krl - 2 Krl - 1 Krn - 2 Krn - Ezd - Ne - Est - Hi -
Ps - Prz - Koh - Pnp - Iz - Jr - Lm - Ez - Dn - Oz - Jl - Am - Ab - Jon - Mi - Na - Ha - So - Ag - Za - Ml


Proroctwo Abakukowe.



ROZDZIAŁ I.


 I. Narzekanie nad nieprawościami ludu ludskiego 1 — 4. II. Proroctwo o przyciągnieniu Chaldeyczyków na nie 5 — 11. III. Ugruntowanie ludu Bożego w dufności o łasce Bożey 12 — 17.
Brzemię, które widział Prorok Abakuk.
 2. Dokądże[1] wołać będę o Panie! a nie wysłuchasz? Dokądże do ciebie przed gwałtem krzyczeć będę, a nie wybawisz?
 3. Przeczże dopuszczasz, abym patrzył na nieprawość, i widział bezprawie, i zgubę, i gwałt przeciwko sobie? i przecz się znayduie ten, który swar i niezgodę roznieca?
 4. Dla tego naruszony bywa zakon, a prawu się nigdy dosyć nie dzieie; albowiem niepobożny obtacza[2] sprawiedliwego, dla tego wychodzi sąd przewrotny.
 II. 5. Poyrzycie na[3] narody a obaczcie i dziwuycie się z zdumieniem, przeto iż czynię nieco za dni waszych, o czém gdy wam powiadać będą, nie uwierzycie.
 6. Albowiem oto, Ia wzbudzę Chaldeyczyki, naród srogi i prędki, który szeroko póydzie przez ziemię, aby posiadł mieszkania cudze.
 7. Straszni iest i ogromny; od niego samego wynidzie sąd iego, i wywyższenie iego.
 8. Konie iego prędsze będą niż lampartowie, a sroższe nad[4] wilki wieczorne; szeroko rozciągną się ieźdni iego, a ieźdni iego z daleka przyidą, przylecą iako[5] orzeł śpieszący się do żeru.
 9. Każdy z nich dla łupiestwa przyidzie; obrócą twarzy swoie na wschód słońca, a więźnie zgromadzą iako piasek.
 10. Ten i z Królów szydzić będzie, a Książęta będą na pośmiech u niego; ten téż z każdéy twierdzy naśmiewać się będzie, a usypawszy wały weźmie ią.
 11. Tedy się odmieni duch iego, a wystąpi i przewini, myśląc, że ta moc iego iest boga iego.
 III. 12. Izaliś ty nie iest od wieku, Panie, Boże, móy, Swięty móy? myć nie pomrzemy; o Panie! postawiłeś go na sąd; ty o skało nasza! na karanieś go ugruntował.
 13. Czyste są oczy twoie, tak że na złe patrzać i bezprawia widzieć nie mogą; przeczżebyś miał[6] patrzać na czyniące przewrotność? Przeczżebyś miał milczeć, ponieważ niezbożnik pożera sprawiedliwszego niżeli sam?
 14. Miałżebyś zaniechać ludzi iako ryb morskich, iako płazu,[7] który niema pana?
 15. Wszystkie wędą wyciąga, zagarnia ie niewodem swoim, i zgromadza ie do sieci swoich, dla tegoż się weseli i raduie.
 16. Przeto ofiaruie niewodowi swemu i kadzi sieci swoiéy; albowiem przez nie utył dział iego, a pożywienie iego hoynieysze.
 17. Izali dla tego będzie zapuszczał niewód swóy, a ustawicznie zabiiał narody bez litości?

góra strony
ROZDZIAŁ II.


 Bóg dawa sprawę Prorokowi o utrapieniu ludu Izraelskiego od Chaldeyczyków, i o pociechach ludu Bożego
Na straży swéy stać[8] będę, i stanę na baszcie wyglądaiąc, abym obaczył, co będzie Bóg mówił, cobym miał odpowiedzieć po karaniu moiém.
 2. Tedy mi odpowiedział Pan, mówiąc: Napisz widzenie, a napisz źrzetelnie na tablicach, aby ie prędko czytelnik przeczytał,
 3. Przeto, że ieszcze do pewnego czasu odłożone iest widzenie, które wypowie na skończeniu iego, a nie skłama; a ieźliby na chwilę odwłaczał, oczekiway nań; boć zapewne[9] przyidzie, a nie omieszka.
 4. Oto, kto sobie hardzie poczyna, tego dusza nie iest szczera w nim; ale sprawiedliwy z wiary[10] swéy żyć będzie.
 5. Dopieroż człowiek opiły, przewrotny i hardy nie ostoi się w mieszkaniu swoiém, który rozszerza iako piekło duszę swoię, a iest iako śmierć, która się nie może nasycić, choćby zgromadził[11] do siebie wszystkie narody, a zebrał do siebie wszystkie ludzie.
 6. Izali ci wszyscy o nim przypowieści nie yczynią i wykładów i gadek o nim? mówiąc: Biada temu, który rozmnaża rzeczy nie swoie, (a dokądże?) i obciąża się gęstém błotem!
 7. Izali nie powstaną z prędka, którzy cię kąsać będą, i nie ocucą się, którzy cię szarpać będą? i staniesz się im łupem.
 8. Bo iżeś ty złupił wiele narodów, złupią cię téż wszystkie ostatki narodów dla krwi ludzkiéy i dla gwałtu uczynionego ziemi i miastu i wszystkim, którzy mieszkaią w niém.
 9. Biada temu, który łakomie[12] szuka zysku szkaradnego domowi swemu, aby wystawił wysoko gniazdo swoie, a tak uszedł z mocy złego!
 10. Uradziłeś hańbę domowi swemu, abyś wytracił wiele narodów, a grzeszył przeciwko duszy swoiéy.
 11. Albowiem kamienie z muru wołać będzie, i sęk z drzewa wyda o tém świadectwo.
 12. Biada temu, który krwią buduie[13] miasto, a utwierdza miasta nieprawością!
 13. Azaż to nie iest od Pana zastępów,[14] iż koło czego ludzie pracuią, to ogień skazi, a nad czém się narodowi zpracowali, to na daremno będzie?
 14. Albowiem ziemia będzie[15] napełniona znaiomością chwały Pańskiéy, iako morze wody napełniaią.
 15. Biada temu, który poi bliźniego swego, przystawiaiąc naczynia swego, tak aby go upoił, i napatrzył się nagości iego!
 16. Nasycisz się hańby dla sławy; pić[16] będziesz i ty, a obnażony będziesz; obróci się do ciebie kielich prawicy Pańskiéy, i zwrócenie sromotne przyidzie na sławę twoię.
 17. Bo cię łupiestwo Libanu okryie i spustoszenie zwierząt, które ie straszyło dla krwi ludzkiéy i dla gwałtu ziemi i miasta, i wszystkich, którzy mieszkają w niém.
 18. Cóż pomoże ryty obraz, że go wyrył rzemieślnik iego? albo odlewany obraz i nauczyciel[17] kłamstwa, że ufa rzemieśnik w robocie swoiéy, czyniąc bałwany nieme?
 19. Biada temu! który mówi drewnu: Ocuć się, a kamieniowi niememu: Obudź się! Tenże to ma uczyć? Póyrzy nań, powleczonyć iest złotem i śrebrem; ale w nim niemasz zgoła żadnego ducha.
 20. Pan[18] iest w kościele świętobliwości swoiéy; umilkni przed obliczem iego wszystka ziemio!

góra strony
ROZDZIAŁ III.


 I. Modlitwa Abakukowa i ludu Bożego 1. 2. II. Ugruntowanie się w dufności sprawami Bożemi 3 — 15. III. i obietnicami iego 16 — 19.
 1. Modlitwa Abakuka Proroka według rozmaitych pieśni złożona.
 2. O Panie! usłyszawszy wyrok twóy ulękłem się. O Panie! zachoway sprawę twoię w pośrzodku lat, i obiaw ią w pośrzodku lat; w gniewie wspomni na miłosierdzie.
 II. 3. Gdy Bóg szedł[19] od południa, a Swięty z góry Faran, Sela! okryła niebiosa sława iego, a chwały iego ziemia[20] pełna była.
 4. Iasność iego była iako światłość, rogi były na bokach iego, a tam była skryta siła iego.
 5. Przed obliczem iego szedł mór, a węgle pałaiące szło przed nogami iego.
 6. Stanął i rozmierzył ziemię, weyrzał i rozproszył narody, skruszone są góry wieczne, i skłoniły się pagórki dawne; drogi iego są wieczne.
 7. Widziałem namioty Chusan próżności poddane, a opony ziemi Madyańskiéy drzały.
 8. Izali się na rzeki, o Panie! izali się na rzeki rozpalił gniew twóy? Izali na morze rozgniewanie twoie, gdyś iechał na koniach twoich, i na wozach twoich zbawiennych?
 9. Iawnie odkryty iest łuk twóy dla przysięgi pokoleniom wyrzeczonéy, Sela!
 10. Rozdzieliłeś rzeki ziemi; widziały[21] cię góry i zadrzały, powódź wód[22] przeminęła; przepaść wydała głos swóy, głębokość ręce swoie podniosła.
 11. Słońce i miesiąc zastanowił się w mieszkaniu swoiém, przy iegoż świetle latały strzały twe, i przy blasku lśniącéy się włoczni twoiéy.[23]
 12. W zagniewaniu podeptałeś ziemię, w zapalczywości młociłeś Pogany;
 13. Wyszedłeś na wybawienie ludu swego, na wybawienie z pomazańcem twoim; przebiłeś głowę z domu niezbożnika, odkrywszy grunt aż do szyi Sela!
 14. Potłukłeś kiymi iego głowę wsi iego, gdy się burzyli iako wicher, aby mię rozproszyli; weselili się, iakoby pożrzeć mieli ubogiego w skrytości.
 15. Iechałeś przez morze na koniach twoich, przez gromadę wód wielkich.
 III. 16. Gdym to słyszał, zatrząsnął się brzuch móy; na ten głos drzały wargi moie, zgniłość weszła w kości moie, i wszystekiem się trząsł słysząc, że mam odpoczynąć w dzień utrapienia, gdy przyciągnie na ten lud nieprzyiaciel, aby go przez woynę wygładził.
 17. Choćby figowe drzewo nie zakwitnęło i nie było urodzaiu na winnicach; choćby i owoc oliwy pochybił, i role nie przyniosły pożytku, i z owczarniby owce wybite były, a nie byłoby bydła w oborach;
 18. Wszakże się ia w Panu weselić będę, rozraduię się w Bogu zbawienia mego.
 19. Panuiący Pan iest siłą moią, który czyni[24] nogi moie, iako nogi łani, i po mieyscach wysokich poprowadzi mię. Przednieyszemu nad śpiewaki na muzyckiém naczyniu moiém.

góra strony




 Proroctwo Nahumowe (całość) Proroctwo Abakukowe (całość) Proroctwo Sofoniaszowe (całość) 


Źródło: „https://pl.wikisource.org/w/index.php?title=Biblia_Gdańska/Proroctwo_Abakukowe_(całość)&oldid=383027”