Przejdź do zawartości

Biblia Gdańska/Księgi Przypowieści Salomonowe 30

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki


Biblia Gdańska - Stary Testament - Księgi Przypowieści Salomonowe

1 - 2 - 3 - 4 - 5 - 6 - 7 - 8 - 9 - 10 - 11 - 12 - 13 - 14 - 15 - 16 - 17 - 18 - 19 - 20 - 21 - 22 - 23 - 24 - 25 - 26 - 27 - 28 - 29 - 30 - 31


ROZDZIAŁ XXX.
I. Agur nieumieiętność swoię wyznawa 1 — 6. II. Bogu się modli 7 — 9. III. Naostatek rodzaie ludzi różne, i rzeczy niektóre nienasycone, niepoięte, i niedościgłe, mądre i rostropne opisuie 10 — 33.

1. Te są słowa Agura, syna Iakiego, i zebranie mów tegoż męża do Ityela, do Ityela i Uchala.
2. Zaistem iest głupszy nad inne, a rozumu człowieczego niemam.
3. I nie nauczyłem się mądrości, a umieiętności świętych nie umiem.
4. Któż wstąpił na niebo, i zasię zstąpił? któż zgromadził wiatr do garści swych? Któż zagarnął wody do szaty swéy? któż utwierdził wszystkie kończyny ziemi? Cóż za imię iego? i co za imię Syna iego? Wieszże?
5. Wszelka mowa Boża iest[1] czysta; on iest tarczą tym, którzy dufaią w nim.
6. Nie przydaway do słów[2] iego, aby cię nie karał, a byłbyś znaleziony w kłamstwie.
II. 7. Dwu rzeczy żądam od ciebie, nie odmawiayże mi pierwéy niż umrę.
8. Marność i słowo kłamliwe oddal ode mnie; ubostwa i bogactwa nie daway mi; żyw mię tylko pokarmem według potrzeby moiéy;
9. Abym snadź[3] nasyconym będąc nie zaprzał się ciebie, i nie rzekł: Któż iest Pan? Albo zubożawszy żebym nie kradł, i nie brał na daremno imienia Boga mego.
III. 10. Nie podwodź na sługę przed panem iego, być snadź nie złorzeczył, a ty abyś nie zgrzeszył.
11. Iest rodzay, który oycu swemu złorzecza, a matce swoiéy nie błogosławi.
12. Iest rodzay, który się zda sobie bydź czysty, choć od plugastwa swego nie iest omyty.
13. Iest rodzay, którego są[4] wyniosłe oczy, i powieki iego wywyższone są.
14. Iest rodzay, którego zęby są iako[5] miecze, a trzonowe zęby iego iako noże na pożarcie ubogich na ziemi, a nędzników między ludźmi.
15. Piiawka ma dwie córki, które mówią: Przynieś, przynieś. Trzy rzeczy są, które nie bywaią nasycone, owszem cztery, które nie mówią: Dosyć.
16. Grób, i żywot niepłodny, ziemia téż nie bywa nasycona wodą, a ogień nie mówi: Dosyć.
17. Oko, które się naśmiewa z oyca, i wzgardza posłuszeństwem macierzyńskiem, wykłuią krucy u potoków, i orlęta ie wyiedzą.
18. Te trzy rzeczy są ukryte przede mną, owszem cztery, których nie wiem:
19. Drogi orléy na powietrzu, drogi mężowéy na skale, drogi okrętowéy w pośrzód morza, i drogi mężowéy z panną.
20. Takać iest droga niewiasty cudzołożącéy; ie, a uciera usta swoie, i mówi: Nie popełniłam złego uczynku.
21. Dla trzech rzeczy porusza się ziemia, owszem dla czterech, których znieść nie może:
22. Dla sługi, kiedy panuie, i dla głupiego, kiedy się nasyci chleba;
23. Dla przemierzłéy niewiasty, kiedy za mąż idzie, i dla dziéwki, kiedy dziedziczy po pani swoiéy.
24. Teć są cztery rzeczy naymnieysze na ziemi, wszakże są mędrsze nad mędrce:
25. Mrówki, huf słaby, które sobie iednak w lecie gotuią pokarm swóy;
26. Królikowie, twór słaby, którzy iednak buduią w skale dom swóy;
27. Szarańcze króla nie maią, a wszakże wszystkie hufami wychodzą;
28. Paiąk rękoma robi, a bywa w pałacach królewskich.
29. Te trzy rzeczy są, które wspaniale chodzą, owszem cztery, które zmężyle chodzą:
30. Lew naymocnieyszy między zwierzęty, który przed nikim nie ustępuie;
31. Koń na biodrach[6] przepasany, i kozieł, i Król, przeciw któremu żaden nie powstawa.
32. Ieźliś głupie uczynił, gdyś się wynosił, albo ieźliś źle myślił, położże rękę na usta.[7]
33. Kto tłucze śmiotanę, wybiia masło; a kto bardzo nos wyciera, wyciska krew; tak kto wzbudza gniew, wszczyna zwadę.




 Prz 29 Prz 30 Prz 31