Przejdź do zawartości

Biblia Wujka (1923)/Księga Kapłańska 14

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki


Poniżej znajduje się Księga Kapłańska podzielona na rozdziały. Jeżeli chcesz skorzystać z całego tekstu zamieszczonego na jednej stronie, przejdź tutaj.

Biblia Wujka
Stary Testament - Księga Kapłańska

1 - 2 - 3 - 4 - 5 - 6 - 7 - 8 - 9 - 10 - 11 - 12 - 13 - 14 - 15 - 16 - 17 - 18 - 19 - 20 - 21 - 22 - 23 - 24 - 25 - 26 - 27


ROZDZIAŁ XIV.
Ofiary, któremi oczyszczano trąd, tak z człowieka, jako z domu, albo z szaty.

I mówił Pan do Mojżesza, rzekąc:

Ta jest ustawa trędowatego, gdy będzie miał być oczyszczony. Przywiodą go do kapłana: [1]

Który wyszedłszy z obozu, gdy najdzie, że trąd jest oczyszczony,

Przykaże owemu, który się czyści, aby ofiarował dwu wróblów żywych za się, które się jeść godzą, i drewno cedrowe, i karmazyn, i hizop.

I każe jednego z wróblów ofiarować na naczyniu glinianem nad wodą żywą:

A drugiego żywego z drewnem cedrowem i z karmazynem i z hizopem omoczy we krwi wróbla ofiarowanego:

Którą pokropi onego, który ma być oczyszczony siedm kroć, aby był prawnie oczyszczony: i puści wróbla żywego, aby uleciał na pole.

A gdy wypierze człowiek szaty swe, ogoli wszystkie włosy ciała, i omyje się wodą: i oczyszczony wnidzie do obozu: wszakże tak, żeby mieszkał przed namiotem swoim przez siedm dni.

A dnia siódmego ogoli włosy na głowie, i brodę, i brwi, i po wszystkiem ciele włosy: a omywszy po wtóre szaty i ciało,

10 Ósmego dnia weźmie dwa baranki bez makuły, i owcę roczną bez makuły, i trzy dziesiąte części białéj mąki na ofiarę, któraby była zaczyniona oliwą, a osobno kwartę oliwy.

11 A gdy kapłan oczyszczający człowieka, postawi go, i to wszystko przed Panem we drzwiach przybytku świadectwa, [2]

12 Weźmie baranka i ofiaruje go za występek i kwartę oliwy: a ofiarowawszy wszystko przed Panem,

13 Ofiaruje baranka, gdzie obyczaj ofiarować ofiarę za grzech i całopalenie, to jest, na miejscu świętem; jako bowiem za grzech, tak i za występek kapłanowi należy ofiara: święta świętych jest.

14 I wziąwszy kapłan krwie ofiary, która ofiarowana jest za występ, włoży na koniec ucha prawego tego, który się czyści, i na wielkie palce prawéj ręki i nogi:

15 A z kwarty oliwy wleje na lewą rękę swą:

16 I omoczy w niéj palec prawéj ręki, i pokropi przed Panem siedmkroć.

17 A co zostało oliwy w lewéj ręce, wyleje na koniec ucha prawego tego, który się czyści, i na wielkie palce ręki i nogi prawéj i na krew, która wylana jest za występek,

18 I na głowę jego.

19 I będzie się za nim modlił przed Panem, i uczyni ofiarę za grzech. Tedy ofiaruje całopalenie,

20 I włoży je na ołtarz z mokremi ofiarami swemi, i człowiek porządnie oczyszczony będzie.

21 Ale jeźli jest ubogi, a nie może ręka jego naleść tego, co się rzekło: za występ weźmie baranka na ofiarę, żeby się za nim kapłan modlił, i dziesiątą część białéj mąki zaczynionéj oliwą na ofiarę, i kwartę oliwy:

22 I parę synogarlic, albo dwoje gołąbiąt, z których jedno niech będzie za grzech, a drugie na całopalenie. [3]

23 I ofiaruje ósmego dnia oczyszczenia swego kapłanowi do drzwi przybytku świadectwa przed Panem.

24 Który wziąwszy baranka za grzech i kwartę oliwy, podniesie pospołu:

25 I ofiarowawszy baranka, ze krwie jego włoży na koniec ucha prawego tego, który się czyści, i na wielkie palce ręki jego i nogi prawéj:

26 A część oliwy naleje na rękę swą lewą,

27 W której omoczywszy palec prawéj ręki, pokropi siedmkróc przed Panem.

28 I dotknie się końca ucha prawego tego, który się czyści, i wielkich palców ręki i nogi prawéj, na miejscu krwie, która jest wylana za występ.

29 A ostatek oliwy, która jest w lewéj ręce, wyleje na głowę oczyszczonego, aby zań ubłagał Pana.

30 A synogarlicę albo gołębie ofiaruje:

31 Jedno za występ, a drugie na całopalenie z mokremi ofiarami swemi.

32 Tać jest ofiara trędowatego, który mieć nie może wszystkiego ku oczyszczeniu swemu.

33 I rzekł Pan do Mojżesza i do Aarona, rzekąc:

34 Gdy wnidziecie do ziemie Chananejskiéj, którą ja wam dam w dzierżawę, jeźli będzie zarażenie trądu w domie:

35 Pójdzie ten, którego jest dom, opowiadając kapłanowi i rzecze: Jakoby zarażenie trądu widzi mi się być w domu moim.

36 A on przykaże, aby wszystko wynieśli z domu pierwéj, niźliby wszedł do niego i oglądał, jeźli jest trędowaty: aby się nie splugawiły wszystkie rzeczy, które są w domu: a potem wnidzie, aby oglądał trąd domu.

37 A jeźli ujrzy na ścianach jego jakoby dołki bladością albo czerwonością szpetne, i głębsze niźli insza ściana,

38 Tedy wynidzie z domu, i wnet zamknie go przez siedm dni.

39 A wróciwszy się dnia siódmego ogląda go: A jeźli ujrzy, że przyrosło trądu,

40 Każe wyłomić kamienie, na którem trąd jest, i wyrzucić je przed miasto na miejsce nieczyste:

41 A sam dom oskrobać wewnątrz wokoło, i wysypać proch skrobania przed miasto na miejsce nieczyste:

42 A kamienie inne wprawić na miejsce tych, które wybrano, i wapnem innem dom potynkować.

43 A jeźli potem, jako kamienie wyłamano i proch wyskrobano, i inszem wapnem potynkowano,

44 Wszedłszy kapłan, ujrzałby, że się trąd wrócił, a ściany plamami splugawione, trąd jest trwały, i dom nieczysty:

45 Który wnet rozwalą, a kamienie jego i drzewo, i wszystek proch wyrzucą przed miasto na miejsce nieczyste.

46 Ktoby wszedł do onego domu, gdy jest zamkniony, nieczysty będzie aż do wieczora.

47 A ktoby spał w nim i jadł co, wypierze szaty swe.

48 Lecz jeźli wszedłszy kapłan ujrzy, że trądu nie przyrosło w domu potem, jako z nowu był tynkowany, oczyści go, po wróceniu zdrowia.

49 A na oczyszczenie jego weźmie parę wróblów, i drewna cedrowego i karmazynu i hizopu.

50 A ofiarowawszy wróbla jednego na naczyniu glinianem nad wodą żywą,

51 Weźmie drewno cedrowe i hizop i karmazyn i wróbla żywego, i omoczy wszystko we krwi wróbla ofiarowanego i w wodzie żywéj: i pokropi dom siedmkroć.

52 I oczyści go tak we krwi wróblowéj, jako i w wodzie żywéj i w wróblu żywym, i drzewie cedrowym, i hizopie i karmazynie.

53 A puściwszy wróbla latać wolno na pole, będzie się modlił za dom, i prawnie będzie oczyszczony.

54 Tenci jest zakon wszelkiego trądu i zarażenia:

55 Trądu szat i domów,

56 I blizny, i wyrzucających się chróst i łskniącéj się plamy, i gdy się na różne barwy odmienią farby,

57 Aby się mogło wiedzieć, którego czasu jest jaka rzecz czysta albo nieczysta.