Biblia Wujka (1923)/Księga Kapłańska 6
I rzekł Pan do Mojżesza, mówiąc:
2 Dusza, która zgrzeszy, a wzgardziwszy Pana, zaprzy bliźniemu rzeczy do schowania danéj, któréj jéj powierzono: albo co gwałtem wyciśnie, albo potwarz uczyni, [1]
3 Albo najdzie rzecz straconą, a zaprzawszy się nadto przysięże fałszywie, i cokolwiek innego uczyni z wielu rzeczy, w których zwykli ludzie grzeszyć,
4 Przekonana w grzechu przywróci
5 Wszystko, co zdradą chciała otrzymać, zupełnie, i nadto piątą część Panu, któremu szkodę uczyniła.
6 A za grzech swój ofiaruje barana bez makuły z trzody, i da go kapłanowi, według oszacowania i miary przewinienia.
7 Który się będzie modlił zań przed Panem, a będzie mu odpuszczona każda rzecz, którą czyniąc zgrzeszył.
8 I rzekł Pan do Mojżesza, mówiąc:
9 Rozkaż Aaronowi i synom jego: Ten jest zakon całopalenia: Będzie palona na ołtarzu całą noc aż do zarania: ogień z tegoż ołtarza będzie.
10 Oblecze się kapłan w szatę i w ubranie płócienne: i wybierze popiół, który żrący ogień spalił, i posypawszy go przy ołtarzu,
11 Zewlecze pierwsze odzienie a oblókłszy się w inne, wyniesie go za obóz, a na miejscu bardzo czystem spali go, aż się w perz obróci.
12 A ogień na ołtarzu zawżdy będzie gorzał, który będzie żywił kapłan, podkładając drwa rano na każdy dzień, i włożywszy nań całopalenie, będzie na nim palił łoje zapokojnych. [2]
13 Ogień ten ustawiczny jest, który nigdy nie ustanie na ołtarzu.
14 Ten jest zakon obiaty i mokrych ofiar, które ofiarować będą synowie Aaronowi przed Panem i przed ołtarzem.
15 Weźmie kapłan garść białéj mąki oliwą rozczynionéj, i wszystko kadzidło, które na mące jest położone: i spali je na ołtarzu na pamiątkę woni najwdzięczniejszéj Panu.
16 A ostatek białéj mąki zje Aaron z synmi swymi bez kwasu, a zje na miejscu świętem sieni przybytku.
17 A kwaszona nie będzie dla tego, iż się część jéj ofiaruje na zapał Pański: święte świętych będzie, jako za grzech i za występek.
18 Mężczyzna tylko z pokolenia Aaronowego jeść je będzie. Zakonne i wieczne będzie w pokoleniach waszych z ofiar Pańskich. Każdy, kto się ich dotknie, będzie poświęcony.
19 I rzekł Pan do Mojżesza, mówiąc:
20 Ta jest obiata Aarona i synów jego, którą ofiarować mają Panu w dzień pomazowania swego. Dziesiątą część Ephy mąki białéj ofiarują w ofierze wiecznéj, połowicę jéj rano, a połowicę jéj wieczór:
21 Która w panewce zaczyniona oliwą usmażona będzie. A ofiaruje ją ciepłą na wonność najwdzięczniejszą Panu,
22 Kapłan, który na ojcowskie miejsce prawnie wstąpił: a spalą wszystkę na ołtarzu.
23 Każda bowiem ofiara kapłańska wszystka będzie spalona, a żaden z niéj nie będzie pożywał.
24 I rzekł Pan do Mojżesza, mówiąc:
25 Mów Aaronowi i synom jego: Ten jest zakon ofiary za grzech: Na miejscu, gdzie ofiarują całopalenie, będzie ofiarowana przed Panem: święte świętych jest.
26 Kapłan, który ofiaruje, będzie ją jadł na miejscu świętem, w sieni przybytku.
27 Cokolwiek się dotknie mięsa jéj, będzie poświęcone. Jeźli szata krwią jéj będzie pokropiona, wypiorą ją na miejscu świętem.
28 A naczynie gliniane, w którem ją warzono, stłuką, a jeźli naczynie będzie miedziane, wytrą je i wymyją wodą.
29 Każdy mężczyzna z rodu kapłańskiego będzie mięsa jéj pożywał; bo święte świętych jest.
30 Ofiara bowiem, którą biją za grzech, któréj krew noszą do przybytku świadectwa dla oczyszczenia w świątnicy, nie będzie jedzona, ale spalona ogniem. [3]