Biblia Wujka (1923)/Księga Kapłańska 1
I zawołał Mojżesza, i mówił mu Pan z przybytku świadectwa, mówiąc:
2 Mów synom Izraelowym i rzeczesz do nich: Człowiek, któryby z was ofiarował ofiarę Panu, z bydła, to jest, z wołów a z owiec, ofiarując ofiary:
3 Jeźliby całopalenie było ofiara jego, i z rogatego bydła, samca bez makuły będzie ofiarował u drzwi przybytku świadectwa, aby sobie ubłagał Pana. [1]
4 I położy rękę na głowę ofiary i będzie przyjemna i pomocna ku oczyszczeniu jego:
5 I ofiaruje cielca przed Panem, i będą ofiarować synowie Aaronowi, kapłani krew jego, wylewając wkoło ołtarza, który jest przede drzwiami przybytku.
6 I obłupiwszy skórę ofiary, zrąbią członki w kęsy,
7 I podpalą ogień na ołtarzu, stós drew pierwéj ułożywszy.
8 A członki, które są zrąbane na wierzchu, porządnie położywszy, to jest głowę i wszystko, co jest przy wątrobie,
9 Jelita i nogi upłókawszy w wodzie: i spali je kapłan na ołtarzu na całopalenie i na wdzięczną wonią Panu.
10 A jeźli ofiara jest z drobiu z owiec albo z kóz całopalenie: samca bez makuły odda:
11 A ofiaruje go u boku ołtarza, który patrzy ku północy, przed Panem: a krew jego wyleją na ołtarz synowie Aaronowi wkoło:
12 I rozbiorą członki, głowę i wszystko, co jest przy wątrobie, i włożą na drwa, pod które ma być podłożony ogień.
13 A jelita i nogi wypłóczą w wodzie. A wszystko, co ofiarowano, zapali kapłan na ołtarzu na całopalenie, i wonność najwdzięczniejszą Panu.
14 A jeźliby z ptastwa całopalenia była ofiara Panu, z synogarlic albo gołąbiąt:
15 Ofiaruje ją kapłan u ołtarza: i zakręciwszy mu głowę do szyje, i przerwawszy miejsce rany, da wyciec krwi jego na kraj ołtarza.
16 A pęcherzyk gardzielny i pierze porzuci blisko ołtarza ku wschodniéj stronie, na miejsce, gdzie popiół wysypują.
17 I połamie skrzydła jego, i nie pokraje, ani przetnie jéj żelazem, i spali na ołtarzu, pode drwa ogień podłożywszy. Całopalenie jest i ofiara woni najwdzięczniejszéj Panu.