Biblia Wujka (1923)/Księga Jeremiasza 51

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki


Poniżej znajduje się Księga Jeremiasza podzielona na rozdziały. Jeżeli chcesz skorzystać z całego tekstu zamieszczonego na jednej stronie, przejdź tutaj.

Biblia Wujka
Stary Testament - Księga Jeremiasza

1 - 2 - 3 - 4 - 5 - 6 - 7 - 8 - 9 - 10 - 11 - 12 - 13 - 14 - 15 - 16 - 17 - 18 - 19 - 20 - 21 - 22 - 23 - 24 - 25
26 - 27 - 28 - 29 - 30 - 31 - 32 - 33 - 34 - 35 - 36 - 37 - 38 - 39 - 40 - 41 - 42 - 43 - 44 - 45 - 46 - 47 - 48
49 - 50 - 51 - 52


ROZDZIAŁ LI.
Oznajmuje złe rzeczy, które miały potkać Babilon, i obywatele jego od mężów narodu okrutnego.

To mówi Pan: Oto Ja wzbudzę na Babilon i na obywatele jego, którzy serce swe podnieśli przeciwko mnie, jako wiatr zaraźliwy.

I poślę do Babilonu przewiewacze, i rozwieją go a splundrują ziemię jego; bo przyszły nań zewsząd w dzień utrapienia jego.

Niech nie ciągnie, który ciągnie łuk swój, a niech nie wstępuje w pancerzu: nie folgujcie młodzieńcom jego, wybijcie wszystko rycerstwo jego.

I polęgą pobici w ziemi Chaldejskiéj, i zranieni po krainach jego.

Bo nie owdowiał Izrael i Juda od Boga swego, od Pana zastępów; lecz ziemia ich pełna jest przestępstwa dla Świętego Izraelowego.

Uciekajcie z pośrodku Babilonu, a każdy niech zbawi duszę swoję, nie milczcie nad nieprawością jego; bo czas pomsty jest od Pana, on mu wzajem odda.

Kubek złoty Babilon w ręce Pańskiéj, upajający wszystkę ziemię: wino jego pili narodowie, i dlatego wzruszeni są.

Nagle upadł Babilon i połamał się: wyjcie nad nim, weźcie żywice na boleść jego, owa się wyleczy. [1]

Leczyliśmy Babilon, a nie jest uzdrowiony. Opuśćmy go a pójdźmy każdy do swéj ziemie; bo doszedł aż do nieba sąd jego i wyniósł się aż do obłoków.

10 Wywiódł Pan sprawiedliwość naszą. Pójdźcie, a opowiadajmy na Syonie dzieło Pana, Boga naszego.

11 Ostrzcie strzały, napełniajcie sajdaki. Wzbudził Pan ducha króla Medskiego, i przeciw Babilonowi myśl jego jest, aby go zatracił; bo pomsta Pańska jest, pomsta kościoła jego.

12 Na murzech Babilońskich podnieście chorągiew, przyczyńcie straży, wystawcie stróże, nagotujcie zasadzki; bo umyślił Pan i uczyni, cokolwiek mówił przeciw obywatelom Babilońskim.

13 Która mieszkasz nad wodami mnogiemi, bogata w skarby! przyszedł koniec twój na stopie odcięcia twego.

14 Przysiągł Pan zastępów na duszę swoję: Że cię napełnię ludzi jako chrząszczów, i nad tobą będą śpiewać pobudkę. [2]

15 Który uczynił ziemię mocą swoją, zgotował świat mądrością swoją, a mądrością swoją rozciągnął niebiosa: [3]

16 Gdy on głos wypuszcza, mnożą się wody na niebie, który podnosi obłoki od kończyn ziemie, błyskawice w deszcz obracał, i wywiódł wiatr z skarbów swoich.

17 Zgłupiał każdy człowiek od umiejętności, zawstydzon każdy zlewacz na rycinie; bo fałsz jest zlanie ich, i niemasz ducha w nich.

18 Marne są dzieła i śmiechu godne: czasu nawiedzenia ich zginą.

19 Nie jako to dział Jakóbów; bo który wszystko stworzył, on jest, a Izrael sceptr dziedzictwa jego: Pan zastępów imię jego.

20 Tłuczesz ty mnie oręże wojenne, a Ja potłukę w tobie narody, i wytracę w tobie królestwa.

21 I potłukę w tobie konia i jeźdźca jego, i potłukę w tobie wóz i wsiadacza jego,

22 I potłukę w tobie męża i niewiastę, i potłukę w tobie starca i pacholę, i potłukę w tobie młodzieńca i pannę,

23 I potłukę w tobie pasterza i trzodę jego, i potłukę w tobie oracza i sprzężaj jego, i potłukę w tobie książęta i urzędniki.

24 A oddam Babilonowi i wszystkim obywatelom Chaldejskim wszystkie złości ich, które czynili na Syon, przed oczyma waszemi, mówi Pan.

25 Oto Ja na cię, góro zarażająca! mówi Pan, która zarażasz wszystkę ziemię, i wyciągnę rękę moje na cię, a zwalę cię z skał i uczynię cię górą spalenia.

26 I nie będą z ciebie brać kamienia do węgła i kamienia do fundamentów, ale będziesz wiecznie zatracona, mówi Pan.

27 Podnieście chorągiew w ziemi, trąbcie w trąby między narody, poświęćcie na nię narody, dajcie znać przeciw niéj królom Ararath, Menni i Ascheneth: policzcie przeciwko niéj Taphsar, przywiedźcie konie jako chrząszcze z żądłami.

28 Poświęćcie przeciwko niéj narody, króle Medyi, książęta jéj i wszystkie urzędniki jéj i wszystkę ziemię władze jéj.

29 I wzruszy się ziemia i zatrwoży; bo się ocuci przeciw Babilonowi myśl Pańska, aby położył ziemię Babilońską pustą i niemieszkalną.

30 Ustali mocarzowie Babilońscy od bitwy, mieszkali w zamkach; pożarta jest siła ich, i stali się jako niewiasty: zapalono mieszkania jego, złamano zawory jego.

31 Bieżący bieżącemu zabieży, a poseł potka się z posłem, aby oznajmił królowi Babilońskiemu, że wzięto miasto jego od końca aż do końca.

32 I brody ubieżano, i błota ogniem wypalono, a mężowie waleczni zatrwożyli się.

33 Bo to mówi Pan zastępów, Bóg Izraelów: Córka Babilońska jako bojewisko, czas młoćby jéj: jeszcze trochę, i przyjdzie czas żniwa jéj.

34 Zjadł mię, pożarł mię Nabuchodonozor, król Babiloński, uczynił mię jako naczynie czcze: połknął mię jako smok, napełnił brzuch swój pieszczotą moją i wygnał mię.

35 Nieprawość przeciwko mnie, i ciało moje na Babilonie, mówi mieszkanie Syon, a krew moja na obywatelach Chaldejskiéj ziemie, mówi Jeruzalem.

36 Przetóż to mówi Pan: Oto Ja osądzę rzecz twoję a pomszczę się pomsty twojéj i puste uczynię morze jego i wysuszę żyłę jego.

37 I będzie Babilon mogiłami, mieszkaniem smoków, zdumieniem i świstaniem, dlatego że niemasz obywatela.

38 Pospołu jako lwi ryczeć będą, będą otrząsać grzywę jako lwięta.

39 W zapaleniu ich postawię picia ich, i upoję, aby zasnęli i spali sen wieczny, a nie wstali, mówi Pan.

40 Powiodę je jako baranki na rzeź, i jako barany z kozły.

41 Jako wzięt jest Sesach, i poimane jest najsławniejsze wszystkiéj ziemie? jako się stał Babilon między narodami?

42 Wystąpiło morze na Babilon, pokryt jest mnóstwem wałów jego.

43 Stały się miasta jego zdumieniem, ziemią niemieszkalną i pustą, ziemią, w któréj nikt nie mieszka, ani chodzi przez nię syn człowieczy.

44 I nawiedzę Bela w Babilonie i wyrzucę, co był połknął, z gęby jego, a nie będą się zbiegać k niemu więcéj narodowie, ponieważ i mur Babiloński upadnie.

45 Wynidźcie z pośrodku jego, ludu mój! aby zbawił każdy duszę swoję przed gniewem zapalczywości Pańskiéj.

46 A żeby snadź nie zmiękczało serce wasze, a ulęklibyście się słuchu, który będzie słyszeć w ziemi: i przyjdzie w rok słuch, a po tym roku słuch i nieprawość w ziemi, i panujący na panującego.

47 Przetóż oto dni przychodzą, i nawiedzę ryciny Babilońskie, i zawstydzi się wszystka ziemia jego, i wszyscy zabici jego polęgą w pośrodku jego.

48 I będą chwalić nad Babilonem niebiosa i ziemia i wszystko, co na nich jest; bo z północy przyjdą k niemu łupieżcy, mówi Pan.

49 A jako czynił Babilon, że polegli pobici w Izraelu, tak téż polęgą pobici z Babilonu po wszystkiéj ziemi.

50 Którzyście uciekli przed mieczem, pójdźcie, nie stójcie: pomnijcie zdaleka na Pana, i Jeruzalem niech przyjdzie na serce wasze.

51 Zawstydziliśmy się, żeśmy usłyszeli urąganie: pokryła sromota oblicze nasze; bo przyszli cudzy na świątnicę domu Pańskiego.

52 Przetóż oto dni przychodzą, mówi Pan, i nawiedzę ryciny jego, i po wszystkiéj ziemi jego beczeć będzie zraniony.

53 Choćby wstąpił Babilon do nieba i obwarował na wysokości moc swoję, odemnie przyjdą pustoszyciele jego, mówi Pan.

54 Głos wołania z Babilonu, a ztarcie wielkie z ziemie Chaldejskiéj;

55 Bo Pan zburzył Babilon i wytracił z niego głos wielki, i szumieć będą wały ich, jako wody obfite, wydał szum głos ich.

56 Bo idzie nań, to jest na Babilon, zbójca, i poimani są mocarze jego, i osłabiał łuk ich; bo mocny zemściciel Pan oddawając odda.

57 I upoję książęta jego i mądre jego i wodze jego i urzędniki jego i mężne jego, i zasną sen wieczny a nie ocucą się, mówi król, Pan zastępów imię jego.

58 To mówi Pan zastępów: Mur Babiloński on szeroki podkopaniem podkopany będzie, a bramy jego wysokie ogniem spalone będą, a prace ludzi wniwecz, i narodów na ogień będą i zginą.

59 Słowo, które rozkazał Jeremiasz prorok Sarajaszowi, synowi Neryasza, syna Maasyaszowego, gdy szedł z Sedecyaszem królem do Babilonu roku czwartego królestwa jego; a Sarajasz był książęciem proroctwa.

60 I napisał Jeremiasz wszystko złe, które miało przyjść na Babilon, w księgach jednych, wszystkie te słowa, które są napisane przeciw Babilonowi.

61 I rzekł Jeremiasz do Sarajasza: Gdy przyjdziesz do Babilonu a ujrzysz i przeczytasz wszystkie te słowa,

62 Rzeczesz: Panie! tyś mówił przeciw miejscu temu, że je masz wytracić, aby nie było, ktoby w niem mieszkał od człowieka aż do bydlęcia, i żeby było pustkami wiecznemi.

63 A gdy skończysz czytanie téj księgi, przywiążesz do niéj kamień i wrzucisz ją wpośród Euphratesa

64 I rzeczesz: Tak zatopion będzie Babilon, a nie powstanie od utrapienia, które Ja nań przywiodę, i rozwali się. Póty słowa Jeremiaszowe.