Biada im; bo przyszedł dzień ich, czas nawiedzenia ich.
28. Głos uciekających i tych, którzy uszli z ziemie Babilońskiéj, aby opowiadali w Syonie pomstę Pana, Boga naszego, pomstę kościoła jego.
29. Dajcie znać przeciw Babilonie mnogim, wszystkim, którzy ciągną łuk, stańcie przeciw jemu wokoło, a żaden nie ujdzie: oddajcie mu według dzieła jego, wedle wszystkiego, co czynił, czyńcie mu; bo się wynosił przeciw Panu, przeciw Świętemu Izraelowemu.
30. Przeto polęgą młodzieńcy jego na ulicach jego, i wszyscy mężowie waleczni jego umilkną dnia onego, mówi Pan.
31. Owo Ja do ciebie, hardy! mówi Pan, Bóg zastępów; bo przyszedł dzień twój, czas nawiedzenia twego.
32. I powali się hardy i upadnie, a nie będzie, ktoby go wzwiódł: i zapalę ogień w mieściech jego, i pożre wszystko około niego.
33. To mówi Pan zastępów: Potwarz cierpią synowie Izraelscy i synowie Judzcy spółem: wszyscy, którzy je poimali, trzymają, a nie chcą ich puścić.
34. Odkupiciel ich mocny, Pan zastępów imię jego, sądem będzie bronił rzeczy ich, aby przestraszył ziemię, a wzruszył obywatele Babilońskie.
35. Miecz na Chaldejczyki, mówi Pan, i na obywatele Babilońskie i na książęta i na mądre jego.
36. Miecz na wieszczki jego, którzy zgłupieją, miecz na mocarze jego, którzy się bać będą,
37. Miecz na konie jego i na wozy jego i na wszystko pospólstwo, które jest wpośród jego, a będą jako niewiasty: miecz na skarby jego, które będą rozchwycone.
38. Susza będzie nad wodami jego, i wyschną; bo ziemia rycin jest, a w potworach się przechwalają.
39. Przeto będą mieszkać smokowie z dzikimi mężami, i będą w niéj mieszkać strusiowie: a nie będą w niéj mieszkać daléj aż na wieki, ani będzie zbudowana aż do pokolenia i pokolenia.
40. Jako Pan wywrócił Sodomę i Gomorrę i bliskie jéj, mówi Pan, nie będzie tam mąż mieszkać, ani przebywać w niéj syn człowieczy. [1]
41. Oto lud idzie z północy, a naród wielki i królowie mnodzy powstaną z krajów ziemie.
42. Łuk i pawężę pochwycą, okrutni są a niemiłosierni: głos ich jako morze zaszumi, a na konie wsiędą, jako mąż gotowy ku bitwie przeciw tobie, córko Babilońska!
43. Usłyszał król Babiloński wieść o nich, i osłabiały ręce jego, poimał go ucisk, boleść jako rodzącą.
44. Oto jako lew wystąpi z nadętości Jordanu do piękności mocnéj; bo uczynię, że znagła pobieży do niéj, a któż będzie wybrany, któregobych przełożył nad nią? bo kto mnie jest podobny? a kto mię zniesie? a który to jest pasterz, coby się sprzeciwił twarzy mojéj? [2]
45. Przeto słuchajcie rady Pańskiéj, którą umyślił przeciw Babilonowi, i myśli jego, które myślił na ziemię Chaldejską, jeźli ich nie ściągną malutcy z trzody, jeźli nie będzie rozmiecono z nimi mieszkanie ich.
46. Od wrzasku poimania Babilonu wzruszyła się ziemia, i wołanie między narody usłyszano jest.
To mówi Pan: Oto Ja wzbudzę na Babilon i na obywatele jego, którzy serce swe podnieśli przeciwko mnie, jako wiatr zaraźliwy.
2. I poślę do Babilonu przewiewacze, i rozwieją go a splundrują ziemię jego; bo przyszły nań zewsząd w dzień utrapienia jego.
3. Niech nie ciągnie, który ciągnie łuk swój, a niech nie wstępuje w pancerzu: nie folgujcie młodzieńcom jego, wybijcie wszystko rycerstwo jego.
4. I polęgą pobici w ziemi Chaldejskiéj, i zranieni po krainach jego.
5. Bo nie owdowiał Izrael i Juda od Boga swego, od Pana zastępów; lecz ziemia ich pełna jest przestępstwa dla Świętego Izraelowego.
6. Uciekajcie z pośrodku Babilonu, a każdy niech zbawi duszę swoję, nie milczcie nad nieprawością jego; bo
