Ta strona została skorygowana.
Rozd. VI. Powieść o Potycyanie i ś. Antonim egipskim
201.
Rozd. VII. O mocném wzruszeniu jego duszy w czasie Potycyana powieści
204.
Rozd. VIII. Walczy z sobą wewnętrznie w ogrodzie w obec Alipiusza
206.
Rozd. IX. Dla czego rozkazowi umysłu ciało odrazu jest posłuszne, a dla czego umysł sprzeciwia się swojemu rozkazowi
208.
Rozd. X. Że w człowieku dwie są przeciwne sobie wole, ale dusza jedna
209.
Rozd. XI. Ostatnia utarczka jego ducha z ciałem
212.
Rozd. XII. Te wyrazy: Weź, czytaj; Weź czytaj; uważa jak Boskie upomnienie
215.
Rozd. I. Składa dzięki Bogu
219.
Rozd. II. Zrzeka się nauczania retoryki
220.
Rozd. III. Rozprawia o nawróceniu się do wiary ś. i o zgonie swych przyjaciół: Werekunda i Nebrydyusza
222.
Rozd. IV. Mieszka na wsi ze swemi przyjaciółmi, i zajmuje się pilnie czytaniem psalmów; boleść jego zębów zaraz po modlitwie ustaje
224.
Rozd. V. Oznajmia swój zamiar obywatelom Medyolanu
229.
Rozd. VI. Wraca do Medyolanu, przyjmuje chrzest z Alipiuszem przyjacielem i Adeodatem swoim synem, o którego rzadkim geniuszu i o śmierci namienia
230.
Rozd. VII. O wyjawieniu ciał świętych: Gerwazego i Protazego
231.
Rozd. VIII. O zgonie ś. Moniki i jéj wychowaniu
233.
Rozd. IX. O cnotach ś. Moniki
236.
Rozd. X. Rozmowa ś. Moniki z jéj synem o szczęściu wiecznego życia
239.
Rozd. XI. Ostatnie słowa świętéj Moniki
241.
Rozd. XII. Augustyn ponosi ciężki żal ze śmierci swéj matki
243.
Rozd. XIII. Modli się Bogu za matkę swoję
246.
Rozd. I. Unosi się sercem ku Bogu
251.
Rozd. II. Z głębi serca czyni swoje wyznanie
—
Rozd. III. Przywodzi przyczynę, dla której to wyznaje, co łaska w nim zdziałała
252.
Rozd. IV. Jakiego spodziewa się pożytku z wyznań swoich
254.
