Przejdź do zawartości

Wyznania (Augustyn z Hippony, 1847)/Księga Dziesiąta

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Autor Augustyn z Hippony
Tytuł Wyznania
Część Księga Dziesiąta
Wydawca Piotr Franciszek Pękalski
Data wyd. 1847
Druk Drukarnia Uniwersytecka
Miejsce wyd. Kraków
Tłumacz Piotr Franciszek Pękalski
Tytuł orygin. Confessiones
Źródło Skany na Commons
Inne Cała Księga Dziesiąta
Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 
Cały tekst
Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 
Indeks stron
Artykuł w Wikipedii Artykuł w Wikipedii

Rozd. I. Unosi się sercem ku Bogu 
 251.
Rozd. II. Z głębi serca czyni swoje wyznanie 
 — 
Rozd. III. Przywodzi przyczynę, dla której to wyznaje, co łaska w nim zdziałała 
 252.
Rozd. IV. Jakiego spodziewa się pożytku z wyznań swoich 
 254.

Rozd. V. Człowiek nie poznaje zupełnie siebie samego 
 256.
Rozd. VI. To wié z pewnością, że kocha Boga 
 257.
Rozd. VII. Za pomocą zmysłów poznać Boga nie można 
 259.
Rozd. VIII. Rozprawia o pamięci 
 260.
Rozd. IX. Że nie postacie, ale rzeczywistość nauk zachowuje się w pamięci 
 263.
Rozd. X. Nauki nie wchodzą do pamięci przez zmysły 
 264.
Rozd. XI. Nabywać nauki zmysłem niepojmowane, jest to zgromadzać wiadomości po umyśle rozproszone 
 265.
Rozd. XII. Że i matematyczne liczby, i wymiarów prawidła, zmysłami niepojmowane, pamięć w sobie obejmuje 
 266.
Rozd. XIII. Pamięć obejmuje w sobie działania umysłu 
 — 
Rozd. XIV. Pamięć o skłonności duszy 
 267.
Rozd. XV. Jakim sposobem wystawiają się w pamięci nieobecne rzeczywistości 
 269.
Rozd. XVI. Że i zapomnienie chowamy w pamięci, pojąć jednak trudno jakim sposobem 
 270.
Rozd. XVII. Mija i potęgę pamięci, aby się rychléj zbliżył ku Bogu 
 272.
Rozd. XVIII. Że tylko według zachowanego w pamięci obrazu stracony jego przedmiot znaleść można 
 273.
Rozd. XIX. Jakim sposobem pamięć przypomina sobie rzecz zapomnianą 
 274.
Rozd. XX. Szukać Boga jest jedno, co szukać życia szczęśliwego 
 275.
Rozd. XXI. Jakim sposobem wyobrażenie wiecznéj szczęśliwości istnieć może w pamięci 
 276.
Rozd. XXII. Bóg jest prawdziwą dla serca ludzkiego roskoszą 
 278.
Rozd. XXIII. Ludzie naturalną miłością kochają prawdę, i wtedy jéj tylko nienawidzą, kiedy się przeciwi nagannym ich skłonnościom 
 278.
Rozd. XXIV. Bóg znajduje się w pamięci, bo w niéj prawdę znajdujemy 
 280.
Rozd. XXV. W którém ustroniu naszéj pamięci Bóg przebywa 
 281.
Rozd. XXVI. Bóg jest prawdą, któréj radzą się ludzie 
 282.
Rozd. XXVII. Rozczula swoje serce przed Bogiem 
 — 
Rozd. XXVIII. Nędza ludzkiego życia 
 283.
Rozd. XXIX. Łaska Boża jest podporą naszéj słabości 
 284.
Rozd. XXX. O trojakiéj pokusie: roskoszy ciała, ciekawości oczu i dumie świata 
 — 

Rozd. XXXI. O roskoszy w potrawach, których jako łgarstwa zażywać powinniśmy 
 286.
Rozd. XXXII. O powabie zapachów 
 290.
Rozd. XXXIII. O roskoszy uszu, i o śpiewach kościelnych 
 — 
Rozd. XXXIV. O roskoszy oczu 
 292.
Rozd. XXXV. O ciekawości 
 295.
Rozd. XXXVI. O pysze 
 298.
Rozd. XXXVII. O skłonności jego serca ku nagannéj pochwale 
 300.
Rozd. XXXVIII. Próżna chwała jest cnocie szkodliwa 
 303.
Rozd. XXXIX. O upodobaniu w sobie samym 
 — 
Rozd. XL. Krótki rys wszystkiego o czém w téj księdze mówił 
 304.
Rozd. XLI. Co go od Boga oddalało 
 305.
Rozd. XLII. Błądzili dumni, którzy się udawali do odrzuconych aniołów, jako do pośredników pomiędzy Bogiem i ludźmi 
 306.
Rozd. XLIII. Sam tylko Jezus Chrystus prawdziwym jest Pośrednikiem 
 307.


Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autora: Augustyn z Hippony i tłumacza: Piotr Franciszek Pękalski.