Przejdź do zawartości

Biblia Gdańska/Ewangielia według Świętego Iana 16

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki


Biblia Gdańska - Nowy Testament - Ewangielia według Świętego Iana

1 - 2 - 3 - 4 - 5 - 6 - 7 - 8 - 9 - 10 - 11 - 12 - 13 - 14 - 15 - 16 - 17 - 18 - 19 - 20 - 21


ROZDZIAŁ XVI.
I. Pan prześladowanie przepowiada 1 — 6. II. pocieszyciela obiecuie 7. III. urząd iego opisuie 8 — 9. IV. utrapienia wiernych do rodzącéy przyrównywa 20 — 22. V. do modlitwy napomina 23 — 33.

Tomci wam powiedział, abyście się nie gorszyli.
2. Wyłączać was będą z bożnic; owszem przyidzie godzina, że wszelki, który was zabiie, będzie mniemał, że Bogu posługę czyni.
3. A toć wam uczynią, iż nie poznali[1] oyca ani mnie.
4. Alemci wam to powiedział, abyście, gdy przyidzie ta godzina[2], wspomnieli na to, żem ia wam opowiedział; a tegom wam z początku[3] nie powiadał, bom był z wami.]
5. Lecz teraz idę do onego, który mię[4] posłał, a żaden z was nie pyta mię: Dokąd idziesz?
6. Ale żem wam to powiedział, smętek napełnił serce wasze.
II. 7. Lecz ia wam prawdę[5] mówię, wamci to pożyteczno, abym ia odszedł; bo ieźli nie odeydę, pocieszyciel on nie przyidzie do was, ale ieźli odeydę, poślę go do was.
III. 8. A on przyszedłszy, będzie karał świat z grzéchu i z sprawiedliwości i z sądu;
9. Z grzéchu mówię, iż nie uwierzyli we mnie;
10. Z sprawiedliwości zasię, iż do oyca mego idę, a iuż mnie więcéy nie uyrzycie;
11. A z sądu, iż Książę tego świata[6] iuż iest osądzone.
12. Mamci wam ieszcze wiele mówić, ale teraz znieść nie możecie.
13. Lecz gdy przyidzie on Duch prawdy, wprowadzi was we wszelką[7] prawdę; bo nie sam od siebie mówić będzie, ale cokolwiek usłyszy, mówić będzie i przyszłe rzeczy wam opowie.
14. On mię uwielbi; bo z mego weźmie a opowie wam.
15. Wszystko, co ma[8] oyciec, moie iest; dla tegom rzekł: Że z mego weźmie a wam opowie.]
16. Maluczko, a nie uyrzycie mię, i zasię maluczko, a uyrzycie mię; bo ia idę do oyca.[9]
17. Mówili tedy niektórzy z uczniów iego między sobą: Cóż to iest co nam mówi: Maluczko, a nie uyrzycie mię, i zasię maluczko, a uyrzycie mię, a iż ia idę do oyca?
18. Przetoż mówili: Cóż to iest, co mówi: Maluczko? Nie wiemy, co mówi.
19. Tedy Iezus poznał, że go pytać chcieli, i rzekł im: O tém się pytacie między sobą, żem rzekł: Maluczko, a nie uyrzycie mię, i zasię maluczko, a uyrzycie mię.
IV. 20. Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Że wy będziecie płakać i narzekać, a świat się będzie weselił; wy smętni[10] będziecie, ale smętek wasz obróci się wam w wesele.
21. Niewiasta,[11] gdy rodzi, smętek ma, bo przyszła godzina iéy; lecz gdy porodzi dzieciątko, iuż nie pamięta uciśnienia, dla radości, iż się człowiek na świat narodził.
22. I wy teraz smutek macie; ale zasię uyrzę was, a będzie się radowało[12] serce wasze, a radości waszéy nikt nie odeymie od was.]
V. 23. A dnia onego, nie będziecie mnie o nic pytać.
Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: O cokolwiekbyście[13] prosili oyca w imieniu moiém, da wam.
24. Dotąd o niceście nie prosili w imieniu moiém; proścież, a weźmiecie, aby radość wasza była doskonała.
25. Tomci wam przez przypowieści mówił; ale idzie godzina, gdy iuż daléy nie przez przypowieści mówić wam będę, lecz iawnie o oycu moim oznaymię wam.
26. W on dzień w imieniu moém prosić będziecie; a nie mówię wam: Iż ia będę oyca prosił za wami;
27. Albowiem sam oyciec miłuie was, żeście wy mię umiłowali i uwierzyliście, żem ia[14] od Boga wyszedł.
28. Wyszedłem od oyca, a przyszedłem na świat; i zasię[15] opuszczam świat a idę do oyca.
29. Rzekli mu uczniowie iego: Oto teraz iawnie mówisz a żadnéy przypowieści nie powiadasz;
30. Teraz wiemy, że wszystko[16] wiesz, a nie potrzebuiesz, aby cię kto pytał; przez to wierzymy, żeś od Boga wyszedł.]
31. Odpowiedział im Iezus: Teraz wierzycie.
32. Oto, przyidzie godzina, owszem iuż[17] przyszła, że się rozproszycie każdy do swego, a mię samego zostawicie; lecz[18] nie iestem sam, bo oyciec iest zemną.
33. Tomci wam powiedział, abyście we mnie[19] pokóy mieli. Na świecie ucisk mieć będziecie; ale ufaycie, iam zwyciężył świat.





 J 15 J 16
Biblia Gdańska
J 17