Biblia Gdańska/Ewangielia według Świętego Iana 14

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki


Biblia Gdańska - Nowy Testament - Ewangielia według Świętego Iana

1 - 2 - 3 - 4 - 5 - 6 - 7 - 8 - 9 - 10 - 11 - 12 - 13 - 14 - 15 - 16 - 17 - 18 - 19 - 20 - 21


ROZDZIAŁ XIV.
I. Pan cieszył rozmaicie ucznie swoie 1. II. a Bostwo swoie i pożytek śmierci pokazawszy 2 — 15. III. pocieszyciela 16. IV. Ducha prawdy im obiecał 17 — 22. V. Potym napomniawszy, aby go i słowo iego ludzie miłowali 23 — 25. VI. i urząd Ducha świętego opisawszy, pokóy swóy im darował 26 — 31.

Niechay się nie trwoży serce wasze; wierzycie w Boga, i w mię wierzycie.
II. 2. W domu oyca mego wiele[1] iest mieszkania; a ieźli nie, wżdybymci wam powiedział.
3. Idę, abym wam zgotował mieysce; a gdy odeydę i zgotuię wam mieysce, przyidę zasię i wezmę was do siebie, żebyście, gdziem ia iest, i[2] wy byli.
4. A dokąd ia idę, wiecie i drogę wiecie.
5. Rzekł mu Tomasz: Panie! nie wiemy, dokąd idziesz, a iakoż możemy drogę wiedzieć?
6. Rzekł mu Iezus: Iamci iest[3] ta droga, i[4] prawda, i[5] żywot; żaden nie przychodzi[6] do oyca, tylko przez mię.
7. Gdybyście mnie znali, i oyca byście téż mego znali; i iuż go teraz znacie i widzieliście go.
8. Rzekł mu Filip: Panie! ukaż nam oyca, a dosyć nam na tém.
9. Rzekł im Iezus: Przez tak długi czas iestem z wami, a nie poznałeś mię? Filipie! kto[7] mnie widzi, widzi i oyca mego; iakoż ty mówisz: Ukaż nam oyca?
10. Nie wierzysz, iżem ia[8] w oycu a oyciec we mnie? Słowa, które ia[9] do was mówię, nie od samego siebie mówię, lecz oyciec, który we mnie mieszka, on[10] czyni sprawy.
11. Wierzcie mi, żem ia w oycu, a oyciec we mnie; wżdy przynaymniéy dla samych spraw wierzcie mi.
12. Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Kto[11] wierzy w mię, sprawy, które ia czynię, i on czynić będzie, i większe nad te czynić będzie; bo ia odchodzę do oyca mego.
13. A o cokolwiek prosić będziecie w imieniu moiém, to uczynię, aby był uwielbiony oyciec w synu.[12]
14. Ieźli o co będziecie prosić w imieniu moiém, ia uczynię.]
15. Ieźli mię miłuiecie,[13] przykazanie moie zachowaycie.
III. 16. A ia prosić będę oyca, a innego pocieszyciela da wam, aby z wami mieszkał na wieki,
IV. 17. Onego Ducha prawdy, którego świat przyiąć nie może; bo go nie widzi, ani go zna; lecz wy go znacie, gdyż u was mieszka i w was będzie.
18. Nie zostawię[14] was siérotami, przyidę do was.
19. Ieszcze maluczko, a świat mię iuż więcéy nie ogląda; lecz wy mię oglądacie; bo ia żywię, i wy żyć będziecie.
20. W on dzień wy poznacie, żem ia iest w oycu moim, a wy we mnie, i ia w was.
21. Kto ma przykazania moie i zachowywa ie, ten iest, który mię miłuie; a kto mię miłuie, będzie go téż miłował oyciec móy; i ia go miłować będę, i obiawię mu siebie samego.
22. Powiedział mu Iudas, nie on Iszkaryot: Panie! cóż iest, że się nam obiawić masz a nie światu?
V. 23. Odpowiedział Iezus, i rzekł mu: Ieźli mię kto miłuie, słowa moie zachowywać będzie; i oyciec móy umiłuie go, i do niego przyidziemy a mieszkanie u niego uczynimy.
24. Kto mię nie miłuie, słów moich nie zachowywa; a słowo, które słyszycie, nie iest[15] moie, ale onego, który mię posłał, oyca.
25. Tomci wam powiedział, u was mieszkaiąc.
VI. 26. Lecz, pocieszyciel on, Duch święty, którego pośle oyciec w imieniu moiém, onci was nauczy wszystkiego, i przypomni wam wszystko, comkolwiek wam powiedział.[16]
27. Pokóy[17] zostawuię wam, pokóy on móy dawam wam; nie iako dawa świat, ia wam dawam; niechże się nie trwoży serce wasze, ani się lęka.
28. Słyszeliście, żem ia wam powiedział: Odchodzę, i zaś przyidę do was. Gdybyście mię miłowali, wżdybyście się radowali, żem rzekł: Idę do oyca; bo[18] oyciec móy większy iest niż ia.
29. I terazem wam[19] powiedział, przed tém niż się to stanie, żebyście, gdy się to stanie, uwierzyli.
30. Iuż daléy z wami wiele mówić nie będę; albowiem idzie Książę świata tego, a we mnie nic niema;
31. Ale iżby poznał świat, że miłuię oyca, a iako mi rozkazał oyciec, tak[20] czynię. Wstańcież, póydźmy ztąd.]





 J 13 J 14
Biblia Gdańska
J 15