Strona:Wyznania świętego Augustyna.djvu/478

    Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
    Ta strona została skorygowana.


    Rozd. XIV. Słuchaniem nauki ś. Ambrożego powodowany, odłącza się od Manicheuszów; zostaje Katechumenem w kościele katolickim 
     129.


    Rozd. I. Ś. Monika idąc za synem swoim po lądach i morzu, w Medyolanie go znajduje 
     131.
    Rozd. II. Zabronione zostało Monice odbycie uczty u grobów męczenników w kościele medyolańskim 
     133.
    Rozd. III. O zatrudnieniach świętego Ambrożego 
     134.
    Rozd. IV. Z pilnością słuchał kazań ś. Ambrożego, w których sens mistyczny Pisma świętego wykładał 
     136.
    Rozd. V. Czego jeszcze pojąć nie można, to wierzyć należy 
     138.
    Rozd. VI. Opisuje nędzę ambicyi 
     140.
    Rozd. VII. Rozprawia o swoim przyjacielu Alipiuszu młodzieńcu pięknych nadziei, którego mimo chęci przekąsu, od widowisk cyrcejskich odciągnął 
     143.
    Rozd. VIII. Alipiusz gwałtem wciągniony został w Rzymie na widowisko szermierskich zapasów 
     145.
    Rozd. IX. Alipiusz zostaje o kradzież posądzony 
     147.
    Rozd. X. O nieskażonym charakterze Alipiusza i o zapale Nebrydyusza w szukaniu prawdy 
     148.
    Rozd. XI. O wahającym się umyśle Augustyna w obiorze życia 
     150.
    Rozd. XII. Rozmawia z Alipiuszem o małżeństwie i życiu bezżenném 
     153.
    Rozd. XIII. Bóg nie objawia matce Augustyna nic względem jego małżeństwa. 
     155.
    Rozd. XIV. Zamierza prowadzić ze swemi przyjaciołmi życie spółeczne 
     156.
    Rozd. XV. Niewiasta, którą utrzymywał, powraca do Afryki, w jéj miejsce inną przyjmuje 
     157.
    Rozd. XVI. Bojaźń śmierci i przyszłego sądu, powściąga go od zdań Epikura 
     — 


    Rozd. I. Nie mógł sobie inaczéj wyobrazić Boga, tylko jako Istotę nieskończenie rozciągłą 
     159.
    Rozd. II. Zarzuty Nebrydyusza przeciwko Manicheuszom 
     161.
    Rozd. III. O trudności, jakiéj doznawał chcąc pojąć złego początek 
     162.