was nie obciążyli, kazaliśmy u was Ewangielią Bożą.
IV. 10. Wyście świadkami i Bóg, żeśmy świętobliwie i sprawiedliwie, i bez nagany żyli między wami, którzyście uwierzyli.
11. Iakoż wiecie, żeśmy każdego z was, iako oyciec dziatki swoie, napominali i cieszyli,
12. I oświadczali się, abyście chodzili godnie[1] Bogu który was powołał do swego królestwa i do chwały.
13. Przetoż i my dziękuiemy Bogu[2] bez przestanku, iż przyiąwszy słowo Boże, któreście słyszeli od nas, przyięliście, nie iako słowo ludzkie, ale (iako w prawdzie iest,) iako słowo Boże, które téż skuteczne iest w was, którzy wierzycie.
14. Albowiem wy, bracia! staliście się naśladowcami zborów Bożych, które są w Zydowskiéy ziemi, w Chrystusie Iezusie; boście i wy téż cierpieli od ziemków waszych, iako i[3] oni od Żydów,
15. Którzy i Pana Iezusa zabili, i swoie własne Proroki, i nas wygnali, a Bogu się nie podobaią, i wszystkim ludziom są przeciwni,
16. Zabraniając nam, żebyśmy nie mówili poganom, żeby byli zbawieni, aby tak zawsze dopełniali grzechów swoich; albowiem przyszedł na nie gniew aż do końca.
V. 17. Lecz my, bracia! będąc pozbawieni was na chwileczkę obliczem, nie[4] sercem, tém pilnieyśmy się starali oglądać oblicze wasze[5] z wielką żądością.
18. Dla tegośmy chcieli przyiść do was (zwłaszcza ia Paweł, i raz i drugi: ale nam[6] przekaził szatan.
19. Albowiem któraż iest nadzieia nasza, albo radość, albo korona[7] chluby? Izali nie wy przed oblicznością Pana naszego Iezusa Chrystusa w przyiście iego?
20. Wy zaiste iesteście chwałą naszą i[8] radością.
I. Oświadcza miłość swoię tém, iż do nich Tymoteusza posłał 1 — 5. II. z szczęśliwego powodzenia ich się cieszy 6 — 11. III. modlitwą zamyka 12. 13.
Przeto nie mogąc dłużéy znosić, upodobało się nam, abyśmy sami w Ateniech[9] zostali.
2. I posłaliśmy Tymoteusza,[10] brata naszego i sługę Bożego i pomocnika naszego w Ewangielii Chrystusowéy, aby was utwierdził i napominał z strony wiary waszéy.
3. Aby się żaden nie poruszał[11] w tych uciskach; gdyż sami wiecie, żeśmy na to wystawieni.
4. Albowiem gdyśmy byli u was, opowiadaliśmy wam, żeśmy mieli bydź uciśnieni, iakoż się téż to stało, i wiecie o tém.
5. Dla tego i ia nie mogąc tego dłużéy znosić, posłałem go, abym się dowiedział o wierze waszéy, by was snadź nie kusił ten, co kusi, a nie była daremna praca nasza.
II. 6. Lecz teraz Tymoteusz od was do nas przyszedł, i zwiastował nam wesołą nowinę o wierze i miłości waszéy, a iż nas zawsze dobrze wspominacie, żądaiąc nas widzieć, tak iako i my was.
7. Dla tego pocieszeni iesteśmy, bracia! z was w każdém[12] utrapieniu i potrzebie naszéy przez wiarę waszę;
8. Bo teraz my żyiemy, ieźli wy stoicie[13] w Panu.
9. Albowiem iakież dziękowanie możemy Bogu oddać za was za wszelkie wesele, którém się weselimy dla was przed Bogiem naszym?
10. W nocy i we dnie bardzo[14] się gorliwie modląc, abyśmy oglądali oblicze wasze, i dopełnili niedostatków wiary waszéy.
11. Lecz sam Bóg i oyciec nasz, i Pan nasz Iezus Chrystus niech wyprostuie drogę naszę do was;
III. 12. A was Pan niech pomnoży i obfituiącymi uczyni w miłości iednego ku drugiemu, i ku wszystkim iako i nas ku wam,
13. Aby utwierdzone były serca[15]
- ↑ Ef. 4, 1. Filip. 1, 27. Kol. 1, 10.
- ↑ Ef. 1, 16.
- ↑ Żyd. 10, 34.
- ↑ 1 Kor. 5, 3. Kol. 2, 5.
- ↑ Rzym. 1, 11.
- ↑ Rzym. 1, 13. r. 15, 22.
- ↑ 2 Kor. 1, 14.
- ↑ Filip. 4, 1.
- ↑ Dzie. 17, 15.
- ↑ Dzie. 16, 1.
- ↑ Efez. 3, 13.
- ↑ 2 Kor. 7, 4.
- ↑ Filip. 4, 1.
- ↑ Rzym. 1, 10. 2 Tym. 1, 3. 4.
- ↑ 1 Kor. 1, 8. 1 Tess. 5, 23.
