2. Starcy, aby byli trzeźwi, poważni, rostropni, zdrowi w wierze, w miłości, w cierpliwości.
3. Także i stare niewiasty[1] niech chodzą w ubiorze przystoynym, iako przystoi Swiętym; niech nie będą potwarliwe, nie kochaiące się w wielu wina, poczciwych rzeczy nauczaiące;
II. 4. Aby młodych pań rozumu uczyły, iakoby męże swoie i dziatki miłować miały,
5. A były rostropne, czyste, domu pilne, dobrotliwe, mężom[2] swym poddane, aby słowo Boże nie było bluźnione.
III. 6. Młodzieńce także napominay, aby byli trzeźwi;
7. We wszystkiém samego siebie[3] wystawiaiąc za wzór dobrych uczynków, maiąc w nauce całość, powagę,
8. Słowo zdrowe, nienaganione, aby ten, ktoby się sprzeciwił, zawstydzić się musiał, nie maiąc nic, coby o was miał złego mówić.
IV. 9. Sług nauczay,[4] aby byli poddani panom swoim, we wszystkiém się im podobaiąc, nie odmawiaiąc,
10. Niwczém nie oszukiwaiąc, ale we wszystkiém wierność uprzeymą pokazuiąc, aby naukę zbawiciela naszego[5] Boga we wszystkiém zdobili.
V. 11. Albowiem okazała się łaska Boża, zbawienna wszystkim ludziom,
12. Cwicząca nas, abyśmy odrzekłszy się niepobożności i świeckich pożądliwości, trzeźwie, i sprawiedliwie i pobożnie żyli na tym świecie,
13. Oczekiaiąc onéy[6] błogosławionéy nadziei, i obiawienia chwały wielkiego Boga i zbawiciela naszego Iezusa Chrystusa;
14. Który dał samego siebie[7] za nas, aby nas wykupił od wszelkiéy nieprawości, i oczyścił sobie samemu lud własny, gorliwie naśladuiący[8] dobrych uczynków.]
15. To mów i napominay, i strofuy ze wszelką powagą; żaden tobą niechay nie gardzi.[9]
I. Zleca, aby ogołem wszystkich do posłuszeństwa zwierzchności upominał 1. 2. II. przeszłe życie wspomniawszy 3 — 6. III. uczy, aby usprawiedliwienie saméy łasce Bożéy przypisowali 7. 8. IV. a ieźliby kto krnąbrnie temu był odporny, takiego opuszczać 9 — 15.
Napominay ie, aby zwierzchnościom[10] i przełożeństwom poddanymi i posłusznymi byli, i aby do każdego dobrego uczynku gotowymi byli;
2. Nikogo nie lżyli, nie byli zwadliwymi, ale układnymi, okazuiąc wszelką skromność przeciwko wszystkim ludziom.
II. 3. Albowiem i myśmy byli[11] niekiedy głupimi, upornymi, błądzącymi, służąc pożadliwościom i roskoszom rozmaitym, w złości i w zazdrości mieszkaiąc, przemierzłymi, iedni drugich nienawidzącymi,
4. Ale gdy się okazała dobrotliwość i miłość ku ludziom zbawiciela naszego Boga,
5. Nie z uczynków sprawiedliwości,[12] którebyśmy my czynili, ale podług miłosierdzia swego zbawił nas przez omycie[13] odrodzenia i odnowienia Ducha świętego,
6. Którego wylał na nas obficie przez Iezusa Chrystusa, zbawiciela naszego,
III. 7. Abyśmy usprawiedliwieni będąc łaską iego, stali się dziedzicami według nadziei żywota wiecznego.]
8. Wiernać to mowa, a chcę, abyś ty to twierdził, aby się starali, iakoby w dobrych uczynkach przodkowali, którzy uwierzyli Bogu.
IV. 9. A te rzeczy są dobre i ludziom pożyteczne; a głupich[14] gadek i wyliczania rodzaiów i sporów i swarów zakonnych pohamuy; albowiem są niepożyteczne i próżne.
10. Człowieka Heretyka po pierwszém i wtórém napominaniu strzeż się.
11. Wiedząc, iż takowy iest wywró-
