Przed ślubem śpiewa się: Veni Creator jak na str. 142. Po ślubie zaś Pieśń następ. podług własnej melodyi, albo jak o ś. Cecylii, str. 864. — lub jak Postańmy tu, w Pastorał. str. 144.
Oto Boże serc tych dwoje,
Spuszcza się na łaskę twoję: Żeby się wiernie kochali, W zgodzie do śmierci wytrwali.
Niech się licznie rozradzają,
Dziatki w służbie twej chowają: Niech im się w życiu powodzi, Niech im zły człowiek nie szkodzi.
A w starości po ich zgonie,
Niech znowu złączywszy dłonie, Po nadgrodę obiecaną, Z weselem przed tobą staną.
Niech wszystko co świat posiada,
Co nad nim dłoń twa unosi,
Twej wszechmocności hołd składa,
I ciebie twórcą swym głosi.
Tą prośbą kończę me pienia, Bo ty najlepiej wiesz Boże, Czem słabość mego plemienia, Uszczęśliwioną być może.
PIEŚŃ III.
Pieśń dziękczynna za otrzymane dobrodziejstwo.
Uwaga. W miejsce oznaczone gwiazdkami kładą się następujące wyrazy: Za ten urodzaj, — albo: za ten zbiór plonów — za ten deszcz żyzny — za to zwycięztwo — za miły pokój — lub ogólnie: za dobro- dziejstwa.
Boże co rządzisz na ziemi i w niebie,
Wszystko co mamy pochodzi od ciebie: Racz przyjąć od nas uniżone dzięki, Za * * * * dany z twojej ręki.
Bądź nam i nadal ojcem miłosiernym,
Wszak my twe dzieci, my twym ludem wiernym: A jeźli kiedy z drogi twej zbłądzimy, Nie karz, lecz przebacz — my się poprawimy.
PIEŚŃ IV.
O błogosławieństwo Kraju.
Boże którego dobroć się unosi,
Gdy cię cnotliwe serce o co prosi:
Wysłuchaj modły które ten lud czyni, W twojej świątyni, w twojej świątyni.
Błogosław Panu który nami włada,
Niech tron swych ojców szczęśliwie posiada:
Na szczęściu ludu niech swą wielkość kładzie, W męztwie i radzie.
Niechaj pobożność krwi jego nie ginie,
Co wzorem cnoty w dziejach świata słynie:
By dobrych Królów wiekopomna chwała, W wnukach została.
Błogosław Panie i temu rządowi,
Który złe znosi, a dobre stanowi:
W pracy, gdzie idzie o szczęśliwość ludu, Niech nie zna trudu.