ko[1] ci, którzy wolność zasłoną złości maią, ale iako słudzy Boży.
17. Wszystkie czciycie, braterstwo[2] miłuycie, Boga się bóycie, Króla w uczciwości mieycie.
18. Słudzy! bądźcie[3] poddani panom we wszelakiéy boiaźni, nie tylko dobrym i bacznym, ale i dziwnym.
19. Boć to iest łaska, ieźli kto dla sumnienia Bożego ponosi frasunki, cierpiąc bezwinnie.
20. Bo cóż iest za chwała, ieźlibyście grzesząc, cierpliwie znosili, by was i pięściami bito? Ale ieźli dobrze[4] czyniąc i cierpiąc znosicie, to iest łaska u Boga.]
IV. 21. Albowiem na to téż powołani iesteście, ponieważ i Chrystus cierpiał za nas, zostawiwszy nam przykład, abyście naśladowali stóp iego.
22. Który grzechu[5] nie uczynił, ani znaleziona iest zdrada w uściech iego.
23. Któremu gdy złoreczono[6], nie odzłorzeczył; gdy cierpiał, nie groził, ale poruczył krzywdę temu, który sprawiedliwie sądzi.
24. Który grzechy nasze[7] na ciele swoiém zaniósł na drzewo, abyśmy obumarłszy grzechom, sprawiedliwości żyli, którego siniałością uzdrowieni iesteście.
25. Albowiemeście byli iako[8] owce błądzące; ale teraz iesteście nawróceni do pasterza i biskupa dusz waszych.]
I. Chrześciańskie małżonki mężów swych chuć i niewiernych lekce sobie ważyć nie maią 1 — 4. II. przykładem pobożnych małżonek 5 — 7. III. każdemu niewiernemu należące napominanie dawa 8 — 13. IV. wierni prześladowanie skromnie znosić 14. 15. V. i poczet wiary swoiéy wydawać maią 16 — 22.
Także i żony![9] bądźcie poddane mężom swoim, aby i ci, którzy nie wierzą słowu, przez pobożne obcowanie żon, bez słowa[10] byli pozyskani,
2. Obaczywszy czyste w boiaźni Bożéy obcowanie wasze.
3. Których ochędostwo niech[11] będzie nie ono zwierzchne, w splecieniu włosów, i obłożeniu się złotem, albo w ubieraniu się w szaty,
4. Ale on skryty serdeczny człowiek, zależący w nieskażeniu cichego i spokoynego ducha, który iest przed obliczem Bożém kosztowny.
II. 5. Albowiem tak niekiedy i one święte małżonki, które nadzieię miały w Bogu, zdobiły się, będąc poddane mężom swoim.
6. Iako Sara była posłuszną Abrahamowi nazywaiąc[12] go panem; któréy wy stałyście się córkami, gdy dobrze czynicie, nie boiąc się żadnego postrachu.
7. Także i wy, mężowie! mieszkaycie z nimi[13] umieiętnie, a iako mdleyszemu naczyniu niewieściemu oddawaycie uczciwość, iako téż spółdziedziczkom łaski żywota, aby się modlitwy wasze nie przerywały.
III. 8. A na koniec wszyscy bądźcie[14] iednomyślni, spółcierpiący doległości, braterstwo miłuiący, miłosierni i dobrotliwi,
9. Nie oddawaiąc złego[15] za złe, ani łaiania za łaiania, lecz przeciwnym obyczaiem dobrorzecząc, gdyż wiecie, iż na to powołani iesteście, abyście błogosławieństwo odziedziczyli.
10. Albowiem kto chce żywot[16] miłować i oglądać dni dobre, niech pohamuie ięzyka swego od złego, a usta iego niech nie mówią zdrady;
11. Niech się odwróci[17] od złego, a czyni dobre; niech szuka pokoiu, i ściga go.
12. Albowiem oczy Pańskie otworzone są na sprawiedliwe, a uszy iego ku proźbie ich; lecz oblicze Pańskie przeciwko tym, którzy czynią złe rzeczy.
13. I któż iest, coby wam złe uczynił, ieźlibyście dobrego naśladowcami byli?
- ↑ Gal. 5, 13.
- ↑ Rzym. 12, 10.
- ↑ Efez. 6, 5. Kol. 3, 22. Tyt. 2, 9.
- ↑ Matt. 5, 10. Łuk. 6, 22.
- ↑ Izai. 53, 9. 2 Kor. 5, 21. 1 Ian. 3, 5.
- ↑
Błąd w druku; powinno być – złorzeczono.
- ↑ Izai. 53, 4. 5.
- ↑ Izai. 53, 6.
- ↑ Efez. 5, 22. Kol. 3, 18.
- ↑ 1 Kor. 7, 16.
- ↑ 1 Tym. 2, 9. Tyt. 2, 3.
- ↑ 1 Moy. 18, 12.
- ↑ 1 Kor. 7, 3.
- ↑ Rzym. 15, 5. Filip. 3, 16.
- ↑ Przyp. 20, 22. Matt. 5, 39. Rzym. 12, 17. 1 Tess. 5, 15.
- ↑ Ps. 34, 13.
- ↑ Izai. 1, 16.
