5. Kto gardzi ubogim, lży Stworzyciela jego: a kto się raduje z upadku drugiego, nie ujdzie karania.
6. Wieńcem starych są synowie synów: a chwała synów ojcowie ich.
7. Nie przystoją głupiemu słowa poważne, ani książęciu usta kłamliwe.
8. Kamień drogi najwdzięczniejszy, oczekiwanie czekającego: gdzie się kolwiek obraca, mądrze rozumie.
9. Kto tai grzech, szuka przyjaźni: kto inakszemi słowy powtarza, rozłącza złączone.
10. Więcéj waży upominanie u roztropnego, niźli sto plag u głupiego.
11. Zły człowiek zawsze swaru szuka: ale Aniół okrutny będzie wysłan przeciw jemu.
12. Lepiéj jest potkać sie z niedźwiedzicą, kiedy jéj dzieci wezmą: niźli z głupim ufającym w głupstwie swojem.
13. Kto oddaje złe za dobre, nie wynidzie złe z domu jego. [1]
14. Kto spuszcza wodę, początkiem jest swarów: i niźli odniesie lekkość, odstępuje sądu.
15. Kto usprawiedliwia niezbożnego, i kto potępia sprawiedliwego, obadwaj są obrzydłymi Panu. [2]
16. Cóż pomoże głupiemu, że ma bogactwa: ponieważ mądrości kupić nie może? Kto dom swój wysoko podnosi, szuka obalenia: a kto się chroni nauki, we złe wpadnie.
17. Na każdy czas miłuje, kto jest przyjacielem: a brat doznan bywa w utrapieniu.
18. Głupi człowiek klaskać będzie rękoma, gdy zaręczy za przyjaciela swego.
19. Kto myśli o rozterkach, miłuje swary: a kto podnosi drzwi, upadku szuka.
20. Kto jest przewrótnego serca, nie najdzie dobra: a kto wywraca język, we złe wpadnie.
21. Głupi się urodził na sromotę swoję, ale ani ojciec głupiego będzie miał pociechy.
22. Serce wesołe czyni wiek kwitnący: duch smutny wysusza kości.
23. Dar z zanadrza niezbożnik bierze, aby wywrócił ścieżki sądowe.
24. Na twarzy roztropnego świeci się mądrość: oczy głupich na kończynach ziemie. [3]
25. Syn głupi gniewem ojcowi, a żałością matce, która go porodziła.
26. Nie dobrze jest, uszkodzić sprawiedliwego: anić bić przełożonego, który dobrze sądzi.
27. Kto miarkuje mowy swe, jest uczony i mądry: a drogiego ducha mąż ćwiczony. [4]
28. I głupi jeźli milczy, będzie mian za mądrego: a jeźli stuli usta swe, za roztropnego.
Przyczyn szuka, kto się chce z przyjacielem rozstać: na każdy czas urągania godzien będzie.
2. Nie przyjmuje głupi słów roztropności: chybabyś to powiadał, co ma w sercu swojem.
3. Niezbożnik gdy przyjdzie w głębokość grzechów, za nic sobie nie ma: ale za nim idzie hańba i sromota.
4. Woda głęboka słowa z ust męża: potok wylewający zdrój mądrości.
5. Mieć wzgląd na osobę niezbożnego, nie jest rzecz dobra, abyś ustąpił od prawdy sądu.
6. Wargi głupiego wdawają się w swary: a usta jego wzbudzają rozterki.
7. Usta głupiego za zginieniem jego: a wargi jego upadkiem duszy jego.
8. Słowa dwujęzycznego jakoby proste: a one przerażają aż do samych wnętrzności żywota. Leniwego poraża bojaźń: a dusze niewieściuchów będą łaknąć.
9. Kto niedbały i leniwy jest w robocie swojéj, bratem jest rozpraszającego roboty swoje.
10. Wieża najmocniejsza imię Pańskie: do niego bieży sprawiedliwy, a będzie wywyższon.
11. Majętność bogatego miasto mocy jego, i jako mur mocny obtaczający go.
12. Przed upadkiem podnosi się serce człowiecze, i przed sławą bywa uniżone. [5]
13. Kto pierwéj odpowiada, niźli
- ↑ Rzym. 12, 17. 1. Thess. 5, 15. 1.Petr. 3, 9.
- ↑ Isai 5, 23.
- ↑ Eccl. 2, 14. — 8, 1
- ↑ Jakób 1, 19.
- ↑ Eccl. 10, 15. (
Ten odsyłacz nie pasuje ani do Koh 10:15, ani do Syr 10:15.)
