Biblia Gdańska/Pierwsze Księgi Moyżeszowe 9
1. Bóg Noemu i potomstwu iego błogosławi 1 — 7. II. I wieczne z nim przymierze utwierdza 8 — 19. III. Z Noego gdy się upił winem, ieden z synów pośmiewa się; a drudzy go okrywaią 20 — 28. Noe umarł 29.
I błogosławił Bóg Noego, i syny iego, i rzekł im:[1] Rozradzaycie się, i rozmnażaycie się, i napełniaycie ziemię.
2. A strach wasz i boiaźń wasza będzie nad wszelkiém zwierzęciem ziemi, i nad wszystkiém ptastwem niebieskiém, i nad wszystkiém, co się rucha na ziemi, i nad wszystkimi rybami morskimi; w rękę waszę podane są.
3. Wszystko co się rucha, i co żyie, wam będzie na pokarm, iako iarzynę[2] zieloną, dałem wam to wszystko.
4. Wszakże mięsa z duszą[3] iego, która iest krew iego, ieść nie będziecie.
5. A zaiste krwi waszéy, dusz waszych szukać będę z ręki[4] każdéy bestyi szukać iéy będę; także z ręki człowieczéy, z ręki każdego brata iego będę szukał duszy człowieczéy.
6. Kto[5] wyleie krew człowieczą, przez człowieka krew iego wylana będzie; bo na wyobrażenie Boże uczynion iest człowiek.
7. A wy rozradzaycie się, i rozmnażaycie się, rozpładzaycie się na ziemi, i mnóżcie się na niéy.
II. 8. Tedy rzekł Bóg do Noego, i do synów iego z nim, mówiąc:
9. A ia, oto ia stanowię przymierze moie z wami, i z nasieniem waszém po was.
10. I z każdą duszą żywiącą, która iest z wami; w ptastwie, w bydle, i w każdém zwierzęciu ziemi, które są z wami, ze wszystkich, co wyszły z korabia, aż do każdego zwierzęcia na ziemi.
11. I postanowię[6] przymierze moie z wami; a nie będzie zatracone więcéy wszelkie ciało wodami potopu; i nie będzie więcéy potop na skażenie ziemi.
12. Tedy rzekł Bóg: To iest znak przymierza, który ia dawam między mną i między wami, i między każdą duszą żywiącą, która iest z wami, w rodzaie wieczne.
13. Łuk móy położyłem na obłoku, który będzie na znak przymierza między mną, i między ziemią.
14. I stanie się, gdy wzbudzę ciemny obłok nad ziemią, a ukaże się łuk na obłoku:
15. Że wspomnę na przymierze moie, które iest między mną i między wami, i między każdą duszą żywiącą w każdém ciele; i nie będą więcéy wody na potop, ku wytraceniu wszelkiego ciała.
16. Będzie tedy łuk on na obłoku, i weyrzę nań, abym wspomniał na przymierze wieczne, między Bogiem i między wszelką duszą żywiącą w każdem ciele, które iest na ziemi.
17. Zatym rzekł Bóg do Noego: Tenci iest znak przymierza, którem postanowił między mną, i między wszelkiém ciałem, które iest na ziemi.
18. A byli synowie Noego, którzy wyszli z korabia, Sem, i Cham, i Iafet; a Cham jest oycem Chanaan.
19. Ci trzey synowie Noego, przez które się[7] napełniła ludem wszystka ziemia.
III. 20. Tedy Noe począł uprawiać ziemię, i nasadził winnicę.
21. Potym pił wino; a upiwszy się, odkrył się w namiecie swoim.
22. A uyrzawszy Cham, oyciec Chanaanów, nagość oyca swego, oznaymił to dwiema braci swéy na dworze.
23. Tedy wziąwszy Sem i Iafet szatę, a włożywszy ią oba na ramiona swe, szli wspak, i zakryli nagość oyca swego; a oblicza ich odwrócone były, że nagości oyca swego nie widzieli.
24. A ocuciwszy się Noe z wina swego, gdy się dowiedział, co mu uczynił syn iego młodszy, rzekł:
25. Przeklęty Chanaan, sługą sług braci swoiéy będzie.
26. Rzekł téż: Błogosławiony Pan Bóg Semów, a niech będzie Chanaan sługą ich.
27. Niech rozszerzy Bóg Iafeta, i niech mieszka w namieciech Semowych, a niech będzie Chanaan sługą ich.
28. I żył Noe po potopie trzy sta lat, i pięćdziesiąt lat.
IV. 29. I było wszystkich dni Noego, dziewięćset lat, pięćdziesiąt lat, i umarł.
 Pierwsze Księgi Moyżeszowe 8 |
Pierwsze Księgi Moyżeszowe 9 | Pierwsze Księgi Moyżeszowe 10  |
|