Przejdź do zawartości

Strona:PL Wujek-Biblia to jest księgi Starego i Nowego Testamentu 1923.djvu/0874

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.


7.Rzekł mu Jezus: Zasię napisano jest: Nie będziesz kusił Pana, Boga twego. [1]

8.Wziął go zaś djabeł na górę wysoką bardzo i ukazał mu wszystkie królestwa świata i chwałę ich,

9.I rzekł mu: To wszystko dam tobie, jeźli upadłszy uczynisz mi pokłon.

10.Tedy mu rzekł Jezus: Pójdź precz, szatanie! albowiem napisano jest: Panu Bogu twemu kłaniać się będziesz, a jemu samemu służyć będziesz. [2]

11.Tedy opuścił go djabeł, a oto Aniołowie przystąpili i służyli jemu. [3]

12.A gdy usłyszał Jezus, iż Jan był wydan, uszedł do Galilei. [4]

13.I opuściwszy miasto Nazareth, przyszedł i mieszkał w Kapharnaum nad morzem, na granicach Zabulon i Nephthalim.

14.Aby się wypełniło, co jest rzeczono przez Izajasza proroka:

15.Ziemia Zabulon i ziemia Nephthalim, droga morska za Jordanem, Galilea poganów. [5]

16.Lud, który siedział w ciemności, ujrzał światłość wielką, i siedzącym w krainie cienia śmierci, weszła im światłość.

17.Odtąd począł Jezus kazać i mówić:[6] Pokutę czyńcie; albowiem przybliżyło się królestwo niebieskie. [7]

18.A gdy Jezus chodził nad morzem Galilejskiem, ujrzał dwu braciéj, Symona, którego zowią Piotrem, i Andrzeja, brata jego, zapuszczające sieci w morze; (albowiem byli rybitwi). [8]

19.I rzekł im: Pójdźcie za mną, a uczynię was, że się staniecie rybitwami ludzi.

20.A oni natychmiast opuściwszy sieci, szli za nim.

21.A postąpiwszy ztamtąd, ujrzał drugich dwu braciéj, Jakóba Zebedeuszowego, i Jana brata jego, w łodzi z Zebedeuszem, ojcem ich, oprawując sieci swoje, i wezwał ich.

22.A oni natychmiast opuściwszy sieci i ojca, szli za nim.

23.I obchodził Jezus wszystkę Galileą, nauczając w bóżnicach ich i przepowiadając Ewangelią królestwa a uzdrawiając wszelaką chorobę i wszelaką niemoc między ludem.

24.I rozeszła się sława jego po wszystkiéj Syryi, i przynosili mu wszystkie źle się mające, rozmaitemi chorobami i dręczeniem zjęte, i którzy djabelstwa mieli, i lunatyki i powietrzem ruszone, i uzdrowił je.

25.I szły za nim wielkie rzesze od Galilei i Dekapolu i Jeruzalem i z Żydowskiéj ziemie i z Zajordania. [9]


ROZDZIAŁ V.
Na górze Pan każe o błogosławieństwie, Apostoły solą i światłością zowie, uczy, dlaczego na świat przyszedł, jako się przeciwko bratu swemu każdy ma zachować, przeciwko członkowi wzgorszającemu, przeciwko żonie, o przysiędze, o nieprzyjacielu i o szkodniku.

A widząc Jezus rzesze, wstąpił na górę, a gdy usiadł, przystąpili k niemu uczniowie jego.

2.A otworzywszy usta swe, nauczał ich, mówiąc:

3.Błogosławieni ubodzy duchem; albowiem ich jest królestwo niebieskie. [10]

4.Błogosławieni ciszy; albowiem oni posiędą ziemię. [11]

5.Błogosławieni, którzy płaczą; albowiem oni będą pocieszeni. [12]

6.Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości; albowiem oni będą nasyceni.

7.Błogosławieni miłosierni; albowiem oni miłosierdzia dostąpią.

8.Błogosławieni czystego serca; albowiem oni Boga oglądają. [13]

9.Błogosławieni pokój czyniący; albowiem nazwani będą synami Bożymi.

10.Błogosławieni, którzy cierpią prześladowanie dla sprawiedliwości; albowiem ich jest królestwo niebieskie. [14]

11.Błogosławieni jesteście, gdy wam złorzeczyć będą i prześladować was będą i mówić wszystko złe przeciwko wam kłamając, dla mnie. [15]

12.Radujcie się i weselcie się; albowiem zapłata wasza obfita jest w niebiesiech; boć tak prześladowali proroki, którzy przed wami byli.


  1. Deut. 6, 16.
  2. Gen. 6, 13.
  3. Marc. 1, 13.
  4. Marc. 1, 14. Luc. 4, 14. Jan. 4, 43.
  5. Isa. 9, 1.
  6. t. j. dosłownie: Upamiętajcie się.
  7. Marc. 1, 15.
  8. Marc. 1, 16. Luc. 5, 1.
  9. Marc. 3, 7. Luc. 6, 17.
  10. Luc. 6, 20.
  11. Psal. 36, 11.
  12. Isai. 61, 3.
  13. Psal. 23, 4.
  14. 1. Piotr. 2, 20.
  15. 1. Piotr. 4, 14.