umiłował nas, i posłał syna swego, aby był ubłaganiem[1] za grzechy nasze.
11. Naymilsi! ponieważ nas tak Bóg umiłował, i myśmy powinni iedni drugie miłować.
12. Boga żaden[2] nigdy nie widział; ale ieźli miłuiemy iedni drugie, Bóg w nas mieszka, a miłość iego doskonała iest w nas.
13. Przez to poznawamy, iż w nim mieszkamy, a on w nas, iż z Ducha swego[3] nam dał.
14. A myśmy widzieli i świadczymy, iż oyciec posłał syna, aby był zbawicielem świata.
15. Ktobykolwiek wyznał, iż Iezus iest synem Bożym, Bóg w nim mieszka, a on w Bogu.
III. 16. I myśmyć poznali i uwierzyli o miłości, którą Bóg ma ku nam.
Bóg iest miłość; a kto mieszka w miłości, w Bogu mieszka, a Bóg w nim.
17. W tém doskonała iest miłość Boża z nami, abyśmy ufanie mieli w dzień sądny, iż iaki on iest, tacy i my iesteśmy na tym świecie.
18. Niemaszci boiaźni w miłości, ale miłość doskonała precz wyrzuca boiaźń; bo boiaźń ma udręczenie, a kto się boi, nie iest doskonały w miłości.
19. My go miłuiemy, iż on nas pierwéy umiłował.
20. Ieźliby kto rzekł: Miłuię[4] Boga, a brataby swego nienawidział, kłamca iest; albowiem kto nie miłuie brata swego, którego widział, Boga, którego nie widział, iakoż może miłować?
21. A toć rozkazanie mamy od niego, aby ten,[5] co miłuie Boga, miłował i brata swego.]
I. Miłość braterska z wiarą złączona iest 1 — 9. II. wiara w Boga bez wiary w Chrystusa Pana bydź nie może 10 — 13. III. Tę wiarę maiących modlitwy Bóg wysłuchywa 14 — 17. IV. Tacy umyślnie nie grzeszą 18 — 21.
Wszelki, co wierzy, iż Iezus iest Chrystusem, z Boga się narodził; a wszelki, co miłuie tego, który urodził, miłuie i tego, który z niego iest narodzony.
2. Przez to znamy, iż miłuiemy dziatki Boże, gdy Boga miłuiemy, i przykazania iego chowamy.
3. Albowiem ta iest miłość Boża, abyśmy przykazania iego chowali; a przykazania iego[6] nie są ciężkie.
4. Bo wszystko, co się narodziło z Boga, zwycięża świat; a to iest zwycięstwo, które zwyciężyło świat, wiara nasza.[7]
5. Któż iest, co zwycięża świat, tylko kto wierzy, iż Iezus iest synem Bożym?
6. Tenci iest, który przyszedł przez wodę i krew, Iezus Chrystus, nie w wodzie tylko, ale w wodzie i w krwi; a Duch iest, który świadczy, iż Duch iest prawda.
7. Albowiem trzey są,[8] którzy świadczą na niebie: Oyciec, Słowo, i Duch święty, a ci trzey iedno są.
8. A trzey są, którzy świadczą na ziemi: Duch i Woda i krew, a ci trzey ku iednemu są.
9. Ponieważ świadectwo ludzkie przyimuiemy, świadectwo Boże większe iest; albowiem to iest świadectwo Boże, które świadczył o synu[9] swoim.
II. 10. Kto wierzy[10] w syna Bożego, ma świadectwo sam w sobie.] Kto nie wierzy Bogu, kłamcą go uczynił, iż nie uwierzył temu świadectwu, które Bóg świadczył o synu swoim.
11. A toć iest świadectwo, iż nam Bóg dał żywot wieczny; a ten żywot iest w synu iego.
12. Kto ma[11] syna, ma żywot; kto niema syna Bożego, niema żywota.
13. Te rzeczy napisałem wam, którzy wierzycie w imię syna Bożego, żebyście wiedzieli, iż[12] macie żywot wieczny, i abyście wierzyli w imię syna Bożego.
III. 14. A toć iest ufanie, które mamy do niego, iż ieźlibyśmy o co prosili według woli[13] iego, słyszy nas.
